Na wniosek I prezes Sądu Najwyższego, Trybunał Konstytucyjny ma zbadać, czy ustawa o dostępie do informacji publicznej jest zgodna z konstytucją. TK w obecnym składzie może starannie zbadać i ochoczo zaakceptować ten wniosek, wszak to zgodne z linią dobrej zmiany. Obawiamy się, że po orzeczeniu TK będziemy mogli zapomnieć o prawie dostępu do informacji publicznej.

Dziennikarzom, a w szczególności reporterom i publicystom śledczym, I prezes SN zamierza założyć knebel. Zablokowany dostęp do informacji publicznej to szlaban na ujawnianie przekrętów władzy, instytucji państwowych, spółek skarbu państwa oraz polityków.

Według prezes Małgorzaty Manowskiej jawność nie ma pierwszeństwa nad prawem do prywatności i ochroną danych osobowych i to jest ten argument, który skłonił I prezes SN do złożenia wniosku. Zapewniamy, że dziennikarze korzystający z podstawowego prawa obywatelskiego do informacji publicznej, rozróżniają prawo do prywatności od jawności życia publicznego. W dochodzeniu do prawdy starają się nie wkraczać zbyt głęboko w prywatność osób publicznych, chociaż obecne prawo i orzeczenia sądów na to zezwalają.

Czytaj dalej

Zarząd Główny Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich domaga się sprostowania tekstu warszawskiego oddziału SDP, w którym zarzucono prezesowi stowarzyszenia Krzysztofowi Skowrońskiemu jedynowładztwo.

Oddział Warszawski SDP w opublikowanym 13 lutego w serwisie Sdpwarszawa.pl tekście „Jedynowładztwo na Foksal” (podpisanym przez redakcję) zarzucił prezesowi SDP Krzysztofowi Skowrońskiemu, że podejmuje decyzje jednoosobowo, zwalniając z opłaty czynszowej podnajmującego od stowarzyszenia właściciela restauracji.

Czytaj dalej

Mówienie i pisanie o mediach w mediach ma dość skromny sens. Ale jest praktyką, której sam ulegam. Nie da się pisać o polityce, nie dotykając mediów, które stały się oddziałami partii na wojnach toczonych z innymi partiami. Jak mało jest sensu w tym zlaniu się w jedno władzy i jej mediów oraz opozycji ze swoimi mediami, dobrze wiedzą ci, którzy już zaliczyli fascynację polityką.

Te eksperymenty zawsze dla mediów kończą się katastrofą. Dla polityków nie. Zmieniają barwy partyjne i znowu pogrywają z kolejnymi mediami. Ile razy można nabrać dziennikarzy na prymitywne triki? I czy można ciągle wierzyć w dobre intencje władzy? Nie pamiętam, by któryś z kolejnych rządów zrobił coś sensownego dla budowy rzetelnych mediów publicznych. Było dokładnie odwrotnie. Każdy, kto tylko dorwał się do władzy, kładł na mediach łapę i mieszał w nich bez sensu.

Czytaj dalej