Zamów legitymację IFJ do 4 kwietnia

Poniższą wiadomość otrzymaliśmy tuż przed Wielkanocą od Zarządu Głównego SD RP. „Szanowne Koleżanki i Koledzy! Sprzedaliśmy ostatnie egzemplarze legitymacji IFJ z zakupionej w styczniu 2015 roku partii 100 sztuk Do tej to pory ZG dokonywał zakupu legitymacji z własnych środków. W obecnej sytuacji finansowej nie jest to możliwe.

Proszę Was abyście zwrócili się w ciągu najbliższych dni do swoich członków z apelem i zachęcili do dokonania przedpłaty tych, którzy są zainteresowani w tym roku wyrobieniem nowej legitymacji IFJ. Takie rozwiązanie pozwoli nam na zamówienie w pierwszych dniach kwietnia br. nowych legitymacji. Jest to w obecnej sytuacji jedyne rozwiązanie, zwłaszcza, że zbliża się okres wakacyjny, a zwykle o tej porze wielu kolegów zgłasza się po nowe legitymacje IFJ.

Należy również pamiętać, ze druki legitymacji zamówione hurtowo są tańsze. Najniższą cenę można uzyskać przy zakupie 100 sztuk.

Jeszcze raz proszę o rozpowszechnienie tej informacji i szybką odpowiedź zwrotną.

Andrzej Maślankiewicz
sekretarz generalny ZG SDRP”

Wszystkich chętnych do wyrobienia legitymacji IFJ prosimy o przekazanie informacji (telefonicznie lub mailem) do 4 kwietnia 2016 r.

Szycha dziennikarska, czyli o pouczaniu i przewracaniu

„Myślałem, że to dowcip. Jednak nie, pan minister środowiska, Jan Szyszko, raczył w swej wypowiedzi, którą usłyszałem w TVN24 w niedzielę 13 marca publicznie napiętnować dziennikarza, iż ten nie posiada kwalifikacji do wykonywania zawodu”– zauważa Wojciech M. Zaborowski w najnowszym wydaniu „Odrodzonego Słowa Polskiego”.

 
Bo jak inaczej można rozumieć słowa odpowiedzialnego za środowisko (dziennikarskie?) ministra, który w odpowiedzi na zadane mu pytanie stwierdza, że „zaprasza w ciągu trzech tygodni na specjalne szkolenie” dziennikarza, by nauczyć go, „jak ma zadawać pytania”. (…)
 
 
W zamierzchłych już dla obecnej młodzieży czasach, w okresie tzw.realnego socjalizmu, gdy praktycznie cała prasa stanowiła własność rządzącej partii i podlegała jej wydziałom propagandy, wielokrotnie stykaliśmy się z uwagami, o czym powinniśmy pisać. Ale nawet wtedy nikomu z partyjnych bonzów nie przyszło do głowy pouczać dziennikarza, j a k ma pisać, jak należy zadawać pytania, czy też w przeświadczeniu o swej omnipotencji, na własną rękę organizować kursy pisania.
 
Minister Jan Szyszko za swój pomysł zasługuje niewątpliwie na zauważenie… i wystawienie pod pręgierz opinii publicznej. Bo – nie daj Boże – następnym razem zechce np. pouczać lekarzy, jak mają przeprowadzać operację. Na tym zna się chyba tak samo, jak na dziennikarstwie?
 
****
 
„O dziennikarzach Maria Berny pisze z dużym znawstwem – chwali autorkę „stary pismak” Adam Kłykow. Poprzestanę na jednym z nich, o którym można przeczytać: „Najbardziej w roli relacjonującego pochód [1-majowy] lubiłam Tadeusza Łączyńskiego. Miał niski ciepły głos radiowy, mówił bardzo poprawnie i płynnie, ale też w sposób bardzo zaangażowany. W jego głosie wyczuwaliśmy [aktywiści PZPR] radość tego robotniczego święta, dumę z osiągnięć naszej ludowej ojczyzny”.
 
Pomyślałem w tym momencie lektury, że Łączyński chyba się w trumnie przewraca. Bo – co narratorka przemilcza – po narodzinach Solidarności stał się internowanym w stanie wojennym antykomunistą i działał aktywnie w Zjednoczeniu Chrześcijańsko Narodowym.

„Szlif”: Wolność słowa, a co to takiego?

Co łączy chłopca syryjskiego pochodzenia, Steve’a Jobsa, z zespołem popularniejszym niż Jezus Chrystus, Beatlesami? Jak się okazuje, dużo więcej niż konflikt o nazwę spółki. Capitol po raz kolejny pokazuje, że tworzy nowoczesny teatr muzyczny i daleko mu do stereotypowych, rewiowych musicali” – czytamy w recenzji Anny Firgolskiej na łamach najnowszego numeru (3/2016) „Szlifu” miesięcznika Młodzieżowej Wszechnicy Dziennikarskiej.

Jeśli ktoś by mnie spytał, co jest najbardziej obrzydliwe na świecie, odpowiedziałabym, że cenzura. Przejawy tego zjawiska są naprawdę niepokojące – „Wolność słowa, a co to takiego?” felieton Natalii Bujko.

„(…) kłótnia, agresja i wyzwiska zastąpiły normalną rozmowę i stały się sposobem na codzienną relację z drugim człowiekiem. Pytam zatem, gdzie podziała się dawna u p r z e j m o ś ć w kontaktach międzyludzkich?” – Nicole Szczęsna w artykule „Uwaga na kulturę”.