Zmarł redaktor Andrzej Kępiński

Redaktor Andrzej Kępiński zmarł nagle rano 6 lutego 2015 r. w Jeleniej Górze. Prochy redaktora spoczęły w grobie rodzinnym na starym cmentarzu w Kamiennej Górze.

Andrzej Kępiński urodził się 31 maja 1953 roku w Głuszycy koło Kamiennej Góry. Magister socjologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1972 r. dziennikarz, aktywny działacz Klubu Dziennikarzy Studenckich (KDS), laureat “Czerwonej Róży” – prestiżowej nagrody w środowisku studenckim lat siedemdziesiątych. Publicysta “Nowin Jeleniogórskich”, “Wiadomości Elbląskich” (zastępca redaktora naczelnego), tygodnika “Wprost”.

 

Bardzo udanie zadebiutował książkami: “Kto jest kim w Polsce- inaczej” (tom I w 1985 a tom II w 1986 – SW Czytelnik), “Inaczej- kto jest kim w Polsce ( AP Czas- 1989 r.) .

 

Od 1984 roku “wolny strzelec” – jako niezależny dziennikarz m.in. współpracownik “Sztandaru Młodych”, “Trybuny”, “Rzeczpospolitej” , TVP 1 i TVP 3. Dokumentował I Zjazd Solidarności i dwa ostatnie zjazdy PZPR.

Producent muzyki – dzieł Wojtka Jasińskiego pt „Apokalipsa” i „Krzyżtopór” oraz „Pod włos” grupy Guliwer. Ostatnio pracował nad wystawieniem własnej bajki muzycznej pt. „Smog deszcz” ( muzyka W. Jasiński, A. Kępiński, K. Smardz w aranżacji Romana Samostrokowa).

 

Scenarzysta, reżyser i producent filmów dokumentalnych m.in. „Czas zmiany” (2002r.), „Tron na Majdanie Niepodległości” (2005r.), będący pilotem filmu także przez niego wyprodukowanym „Tron na Ukrainie”(2007r.) „Zdrada Lecha Wałęsy & Co” 2009 r., „Po prostu Isak” (2010 r.) „Mołdawianin w Kijowie” 2011, „Nikt” 2012 rok – premiera na Uniwersytecie im. Iwana Franki we Lwowie.

 

Od 2000 roku Andrzej Kępiński dokumentował działalność Orderu Świętego Stanisława i jego Wielkiego Mistrza Prezydenta RP na Uchodźstwie Juliusza Nowinę Sokolnickiego. Co zaowocowało książkami: Zdrada Prezydenta Wałęsy& Co. Przyczynek do historii Polski. Wielki Mistrz Polski Juliusz Nowina Sokolnicki. Przyczynek do biografii, Rozmowy 2000-2008, Wielki Mistrz Polski Juliusz Nowina Sokolnicki a zdrada Lecha Wałęsy.

 

Od 2001 r. dokumentował społeczne i polityczne przemiany na Ukrainie. Książki “Zodczyj Walentyn Isak” ukazała się po rosyjsku w 2010r, a “Ukraina. Po obu stronach Dniestru” w 2014 roku po polsku w Wydawnictwie Zysk.

 

W 2011 roku powołał Polsko Ukraiński Wędrujący Festiwal Filmowy Bo! W Radzie Programowej Festiwalu znaleźli się m.in. Michaiło Illienko – wybitny reżyser ukraiński, Juryj Andruchowycz – uważany za najlepszego współczesnego poetę i pisarza Ukrainy, Wlada Karolkowa z kijowskiej wytwórni filmowej “Batyskaf”, Dmytro Ivanow -producent wziętego festiwalu w Kijowie oraz Stanisław Panteluk redaktor naczelny polskiego “Dziennika Kijowskiego”, Jolanta Stopka – dziennikarka, Piotr Żukowski – producent festiwalu “Happy End“. Przez 2 lata jeździł z polskimi filmami po miastach Ukrainy organizując pokazy na uniwersytetach, domach kultury i w kinach.

 

Ostatnio pracował nad realizacją projektów pod roboczym tytułami:

„Wołyń” ( książka, film i wystawa fotograficzna)

„Lekcja patriotyzmu. W poszukiwaniu Rzeczpospolitej” ( pełnometrażowy film i książka) dziełami zainspirowanymi XII Międzynarodowym Rajdem Katyńskim , w którym wziął udział w 2012 roku wraz z operatorem Jurą Dołgoruczko i fotoreporterem Jolanta Stopką. Książka jest już ukończona a przyświeca jej znamienne motto „Narody dawnej Rzeczpospolitej aby przetrwać muszą się zjednoczyć”.

„Interdyscyplinarny Festiwal w Poszukiwaniu Rzeczpospolitej”

Był człowiekiem bardzo utalentowanym i bardzo pracowitym. Bezkompromisowym. Obok dziennikarstwa jego największą pasją była piłka nożna, w którą grał do ostatnich dni.

 

Andrzej Kępiński był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, był także we władzach Kongresu Mediów Niezależnych. W 2009 roku, co bardzo cenił, został mianowany Kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Do KMN przystąpił z ogromną radością i nadzieją, uważając że właśnie Wolne Media powinny promować wszędzie dyskusję na temat naszej racji stanu. I taka dyskusja musi się toczyć teraz – w kontekście aktualnej sytuacji politycznej w Europie.

Jolanta Stopka