Stanisław Gorzkowicz urodził się 22 kwietnia 1934 roku. W latach 1952–1956 był studentem filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie uzyskał tytuł magistra.

4 listopada 1956 roku 23-osobowa grupa nauczycieli, bibliotekarzy, dziennikarzy i pracowników kultury z terenu Wrocławia i ówczesnego województwa wrocławskiego zawiązała Komitet Organizacyjny Towarzystwa Oświatowego. 13 grudnia tego roku utworzono Dolnośląskie Towarzystwo Oświatowe, którego kontynuatorem od 1973 roku zostało Dolnośląskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne. Stanisław Gorzkowicz był jednym z jego członków założycieli.

Pracę zawodową podjął w 1957 roku w Wojewódzkim Domu Kultury we Wrocławiu jako instruktor Ośrodka Metodycznego Pracy Kulturalno-Oświatowej. Był inicjatorem, jednym z założycieli i pierwszym redaktorem naczelnym kwartalnika „Kultura Dolnośląska”, który ukazywał się do końca 1989 roku.

W jego pracy zawodowej jako dziennikarza i redaktora był także redaktorem naczelnym wrocławskiej rozgłośni Polskiego Radia w latach 1973–1981. Pełnił również funkcję dyrektora oddziału Państwowego Wydawnictwa Naukowego we Wrocławiu.

Pomimo licznych obowiązków zawodowych i społecznych przez wiele lat regularnie współpracował z „Kulturą Dolnośląską”, gdyż sprawy upowszechniania kultury były jego pasją życiową.

Tak po latach wspominał okoliczności powstania tego kwartalnika:

[…] Pod koniec lat pięćdziesiątych narodził się autentyczny ruch kulturalno-oświatowy, ożywiła się też działalność amatorskiego ruchu artystycznego w miastach, miasteczkach i wsiach. Chcieliśmy więc stworzyć wydawnictwo, które będzie trybuną wymiany doświadczeń, instruktażem dla działaczy kulturalnych, miejscem prezentowania działań i dorobku artystycznego. Tak narodziła się myśl wydawania co kwartał biuletynu, który po paru latach przybrał nazwę: „Kultura Dolnośląska”. Byłem przy narodzinach tego pisma…

Jego adresatami byli działacze społeczni i pracownicy kultury większych i mniejszych miejscowości, placówki państwowe, społeczne i związkowe. Jednocześnie pełnili oni rolę faktycznych współpracowników. Cieszyło nas, że trafiamy do ludzi i jesteśmy potrzebni, że wypełniamy lukę, jaka istniała pomiędzy „Odrą” a ówczesnym dodatkiem tygodniowym do „Gazety Robotniczej” pt. ”Sprawy i Ludzie”.

Wspominam te lata z satysfakcją, przede wszystkim dlatego, że pracowało wtedy wielu wspaniałych ludzi, pasjonatów, działaczy kultury, starszych i młodych. Wiele nauczyłem się od nich…

Był doktorem nauk humanistycznych. Rozprawę doktorską obronił na Uniwersytecie Wrocławskim.

Zmarł we Wrocławiu 15 kwietnia 2021 roku.