Archiwa tagu: „Szlif”

„Szlif”: Nie znam się, to się wypowiem

„Każdy ma coś do powiedzenia – nie dopuszczę, by o mnie zapomnieli. Włączę się w dyskusję, ogólnikami, mnogością epitetów i synonimów, wplotę trochę słów, których znaczenia nie znam, ale brzmią mądrze. Wszystko idzie dobrze, dopóki czegoś nie chlapniemy – przestrzega Aleksandra Zawadzka w najnowszym wydaniu „Szlifu”. Czytaj dalej „Szlif”: Nie znam się, to się wypowiem

„Szlif”: jak stajemy się jeleniami

Będąc w supermarkecie, przez parę minut obserwowałam dział z napojami. Trzech na pięciu klientów wybrało wodę, ale żaden nawet nie spojrzał na etykietę, a zapytany przeze mnie, czy wie, co kupuje, spojrzał dziwnie i odburknął coś pod nosem. (…) do odpowiedzi na to pytanie nie potrzebowałam wielu słów, a jedynie przeczytania nalepki, gdzie poza ogromną nazwą producenta drobnym maczkiem widniał napis: „Krystaliczna woda górska źródlana”. Czytaj dalej „Szlif”: jak stajemy się jeleniami

„Szlif”: Internet przejmuje media

Oni uważają, że zawsze mają rację, bo więcej lat przeżyli na tym świecie niż my. Ale my przeżyliśmy te kilkanaście lat w wieku technologii, w którym, aby coś osiągnąć, trzeba dać z siebie więcej niż nasi rodzice kilkadziesiąt lat wcześniej” – argumentuje licealistka Wiktoria Woźniak na łamach październikowego wydania „Szlifu”.

Ale to, że Internet przejmuje informacyjną rolę mediów, jest raczej oczywiste. (…) TVP finansowana jest z pieniędzy obywateli i wolałbym, żeby te fundusze były przeznaczone na coś nieco bardziej ambitnego niż „Rolnik szuka żony” czy „Szkoła życia”.  (…) Postaci ze szklanego ekranu nierzadko są wyreżyserowane i fałszywe. Inaczej jest w Internecie. Tam o kontakt z twórcą jest zdecydowanie łatwiej, a co ważniejsze – jest on w tworzonej treści sobą. Na to jeszcze mądrale telewizyjni nie wpadli. (…) Gorzej mają się prasa oraz radio. Trzeba postawić sprawę jasno. Jeśli chodzi o codzienne informacje, to gazety są bezużyteczne. Inaczej jest z publicystyką. Tu jest jeszcze nadzieja. (…) Ostatecznie wszystkie masowe media zmierzają w stronę Internetu. Nasuwa się jednak pytanie czy to dobrze? – zastanawia się Michał Wójcicki.

„Szlif”. Miesięcznik Młodzieżowej Wszechnicy Dziennikarskiej wydawany dzięki dotacji Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego Wrocławia.

„Szlif”: Fabryki nienawiści

Masowe źródła przekazu na­wet jeśli segregują informacje, to niedostatecznie i często sprawę konfliktu na Ukrainie przesła­nia nam wielki nagłówek o ma­gicznych właściwościach lewoskrętnej witaminy C.

To użytkownik musi sam spraw­dzać rzetelność i wagę informacji i dopóki to się nie zmieni, musimy sami oceniać, jakie informacje są nam bardziej po­trzebne i które są prawdziwe, a któ­re przekłamane. (…) Jeden post w Internecie może wpłynąć na setki, a nawet tysiące ludzi i na ich późniejsze decyzje. Masowy przekaz daje każdemu człowiekowi duże możliwości, ale te wiążą się zawsze z wielką odpowiedzialnością” – zauważa KRZYSZTOF DOBRZYNIECKI w czerwcowym wydaniu „Szlifu” miesięczniku Młodzieżowej Wszechnicy Dziennikarskiej.

Nie daj się omotać – przekonuje ALEKSANDRA ŚLIWIŃSKA: (…) zawsze istniały i będą istnieć podłe osoby, które sprawiają komuś przy­krość choćby po to, żeby popi­sać się przed znajomymi. Nic na to nie poradzimy, ale naprawdę warto zmienić swój sposób radzenia sobie z krytyką. Nie pozwól innym ograniczać naszych pasji i wyborów, żyj swoim życiem i nie wtrącaj się w cudze. Pamiętaj, że każdy z nas jest wyjątkowy. Nikt nie jest gorszy ani lepszy.

Te i wiele innych ciekawych treści w najnowszym numerze „Szlifu”. Zachęcam do lektury. Bogusław Serafin Bogusław Serafin

 

Poprawki są (nie)możliwe?

– Jedną z rzeczy, które zadziwiły mnie w Polakach, jest to, że wszystko naprawiają – powiedział Stefan Möller, aktor pochodzenia niemieckiego, mieszkający od lat w Polsce. – Dzieci uczą się od najmłodszych lat, że wszystko można polepszyć, sprawdzian napisać od nowa, bo nie poszedł, jak trzeba… Jak to jest możliwe, że wy wszystko naprawiacie? W moim kraju poprawki są niemożliwe zarówno w szkołach, w budownictwie, a tym bardziej w polityce. „Polsko, dlaczego ty tyle poprawiasz? – pyta w najnowszym wydaniu „Szlifu” Giovanni Spychalski.

Część z nas angażuje się w inicjowane na portalach społecznościowych akcje, jednak mało kto zadaje sobie trud, żeby poszukać informacji, o co tak naprawdę w nich chodzi. Przecież wystarczy kliknąć „lubię to” na stronie akcji „Budujemy studnie dla szkoły w Kamerunie” czy udostępnić zdjęcie bezdomnego kota i już możemy uważać, że spełniliśmy obowiązek pełnego współczucia obywatela świata. „Bierni aktywiści” – pyta (stwierdza?) Agata Udała

„Szlif”: Lepsze niż rozwód Dody

„Szlif”: Wolność słowa, a co to takiego?

szlifblog.wordpress.com

facebook.com/szlif.lo13

Przeczytał i wybrał: Bogusław Serafin

„Szlif”: Wolność słowa, a co to takiego?

Co łączy chłopca syryjskiego pochodzenia, Steve’a Jobsa, z zespołem popularniejszym niż Jezus Chrystus, Beatlesami? Jak się okazuje, dużo więcej niż konflikt o nazwę spółki. Capitol po raz kolejny pokazuje, że tworzy nowoczesny teatr muzyczny i daleko mu do stereotypowych, rewiowych musicali” – czytamy w recenzji Anny Firgolskiej na łamach najnowszego numeru (3/2016) „Szlifu” miesięcznika Młodzieżowej Wszechnicy Dziennikarskiej.

Jeśli ktoś by mnie spytał, co jest najbardziej obrzydliwe na świecie, odpowiedziałabym, że cenzura. Przejawy tego zjawiska są naprawdę niepokojące – „Wolność słowa, a co to takiego?” felieton Natalii Bujko.

„(…) kłótnia, agresja i wyzwiska zastąpiły normalną rozmowę i stały się sposobem na codzienną relację z drugim człowiekiem. Pytam zatem, gdzie podziała się dawna u p r z e j m o ś ć w kontaktach międzyludzkich?” – Nicole Szczęsna w artykule „Uwaga na kulturę”.