OSTATNIA DROGA REDAKTORA ŻYROMSKIEGO

Aktywnie działał w Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym Dziennikarzy, którego był współzałożycielem, w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich, a od 1982 roku w Stowarzyszeniu Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, w którym w latach1992-1995 był członkiem Zarządu, a w latach 1997-2001 sędzią Naczelnego Sądu Dziennikarskiego Syndykatu Dziennikarzy Polskich. W latach 2005-2009 redagował witrynę SDRP Dolny Śląsk. W 1985 roku był współzałożycielem Dolnośląskiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej i sekretarzem jego Zarządu ściśle współpracującego z Polskim Stowarzyszeniem Kulturalnym im. Józefa Bema w Budapeszcie. Z Jego inicjatywy i pod Jego redakcją ukazał się monograficzny numer kwartalnika „Kultura Dolnośląska” poświęcony w całości kulturalnym, społecznym i historycznym związkom Polski z Węgrami. Współredagował też czasopismo „Głos Buczaczan” wydawane przez Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich.

Był laureatem II nagrody zespołowej Towarzystwa Miłośników Wrocławia i Ossolineum w Plebiscycie Czytelniczym Dolnośląska Książka Roku za „Konfrontacje literackie”. Został też uhonorowany tytułem Dziennikarza Roku, „Złotym Piórem” oraz dwukrotnie wyróżniony nagrodą Klubu Dziennikarzy Depeszowych za wartości merytoryczne i graficzne stron informacyjnych „Słowa Polskiego”. Otrzymał też Złotą Odznakę „Za Zasługi dla SDRP Dolny Śląsk”. Ale najwyższym wyrazem uznania za Jego bezgraniczne oddanie pracy dziennikarskiej, za obywatelską postawę, przyjaźń i koleżeństwo był ogromny szacunek, jakim Go bezgranicznie darzyliśmy. A to było dla Niego ważniejsze niż wszelkie odznaki, medale i krzyże.

Niemal do końca swego zacnego życia, którego znakomitą większość spędził we Wrocławiu, uczestniczył w pracach SDRP, wiążąc się z ziemią dolnośląską na dobre i na złe, oddając jej swą wiedzę, umiejętności i doświadczenie, będąc nieustannie do jej dyspozycji. Dziś ta piastowska ziemia przyjęła Go na wsze czasy. Dołączył do grona przyjaciół, którzy wcześniej odeszli na wieczną wartę. Dołączył do swej ukochanej żony Janiny i syna Mariusza, których nie tak dawno żegnał na tymże cmentarzu. W imieniu Zarządu SDRP Dolny Śląsk Cezarego pożegnał Jego wieloletni przyjaciel i współpracownik Lesław Miller. Żegnał Go również przedstawiciel Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich.

Przy dźwiękach „Ciszy” urna z prochami Cezarego została złożona w cmentarnym kolumbarium.

Rodzinie Czarka przekazuję wyrazy szczerego współczucia, łącząc się z Państwem w głębokim bólu.

Żegnaj Przyjacielu! Cześć Twojej Pamięci! 

Jan Stanisław Jeż,
Wiceprzewodniczący SDRP DŚl

Zdjęcia: Waldemar Marzec