Art. 5. Tworzy się Krajową Radę
Radiofonii i Telewizji, zwaną dalej "Krajową Radą", jako
organ państwowy właściwy w sprawach radiofonii i telewizji.
Art. 6.1. Krajowa Rada stoi na straży
wolności słowa w radiu i telewizji, samodzielności nadawców i interesów
odbiorców oraz zapewnia otwarty i pluralistyczny charakter radiofonii i
telewizji.
6.2. Do zadań Krajowej Rady należy w szczególności:
1) projektowanie w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów kierunków
polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji,
2) określanie, w granicach upoważnień ustawowych, warunków prowadzenia
działalności przez nadawców,
3) podejmowanie, w zakresie przewidzianym ustawą, rozstrzygnięć w
sprawach koncesji na rozpowszechnianie i rozprowadzanie programów,
4) sprawowanie w granicach określonych ustawą kontroli działalności
nadawców,
5) organizowanie badań i odbioru programów radiowych i telewizyjnych,
6) określanie opłat abonamentowych, opłat za udzielenie koncesji oraz
wpis do rejestru,
7) opiniowanie projektów aktów ustawodawczych oraz umów międzynarodowych
dotyczących radiofonii i telewizji,
8) inicjowanie postępu naukowo-technicznego i kształcenia kadr w
dziedzinie radiofonii i telewizji,
9) organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicą w dziedzinie
radiofonii i telewizji,
10) współpraca z właściwymi organizacjami i instytucjami w zakresie
ochrony praw autorskich, praw wykonawców, praw producentów oraz nadawców
programów radiowych i telewizyjnych.
Art. 7.1. W skład Krajowej Rady wchodzi
dziewięciu członków powoływanych: 4 przez Sejm, 2 przez Senat i 3
przez Prezydenta, spośród osób wyróżniających się wiedzą i doświadczeniem
w zakresie środków masowego przekazu.
7.2. Przewodniczącego Krajowej Rady wybierają członkowie
Krajowej Rady ze swego grona.
7.2a. Krajowa Rada może odwołać Przewodniczącego z jego funkcji
większością 2/3 głosów ustawowej liczby członków.
7.3. Krajowa Rada wybiera ze swego grona, na wniosek Przewodniczącego,
zastępcę Przewodniczącego Krajowej Rady.
7.4. Kadencja członków Krajowej Rady trwa 6 lat, licząc od dnia
powołania, przy czym co dwa lata kończy się kadencja jednej trzeciej członków.
Członkowie Krajowej Rady pełnią swe funkcje do czasu powołania ich
następców.
7.5. Członek Krajowej Rady nie może być powołany na kolejną pełną
kadencję.
7.6. Organ uprawniony do powołania członka Krajowej Rady odwołuje
go wyłącznie w przypadku:
1) zrzeczenia się swej funkcji,
2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie funkcji,
3) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa z winy umyślnej,
4) naruszenia przepisów ustawy stwierdzonego orzeczeniem Trybunału
Stanu.
7.7. W przypadku odwołania członka lub jego śmierci przed upływem
kadencji, właściwy organ powołuje nowego członka Krajowej Rady na
okres do końca tej kadencji.
Art. 8.1. Zakład pracy zatrudniający członka
Krajowej Rady udzieli mu, na jego wniosek, urlopu bezpłatnego na czas
sprawowania funkcji. Okres urlopu wlicza się do stażu pracy, od którego
zależą uprawnienia wynikające ze stosunku pracy.
8.2. (12) (skreślony).
8.3. W okresie kadencji członków Krajowej Rady ulega zawieszeniu
ich członkostwo:
1) w partiach politycznych,
2) (13) we władzach stowarzyszeń, związków zawodowych, związków
pracodawców, organizacji kościelnych lub związków wyznaniowych.
8.4. (14) Nie można łączyć funkcji członka Krajowej Rady z
posiadaniem udziałów albo akcji spółki bądź w inny sposób
uczestniczyć w podmiocie będącym nadawcą lub producentem radiowym lub
telewizyjnym oraz wszelką działalnością zarobkową, z wyjątkiem pracy
dydaktyczno-naukowej w charakterze nauczyciela akademickiego lub pracy twórczej.
Art. 9.1. Na podstawie ustaw i w celu ich
wykonania Krajowa Rada wydaje rozporządzenia i uchwały.
9.2. Krajowa Rada podejmuje uchwały bezwzględną większością głosów
ustawowej liczby członków.
9.3. Krajowa Rada uchwala regulamin swych obrad.
Art.10.1. Przewodniczący Krajowej Rady
kieruje jej pracami, reprezentuje Krajową Radę oraz wykonuje zadania
określone w ustawie.
10.2. Przewodniczący Krajowej Rady może żądać od nadawcy
przedstawienia materiałów, dokumentów i udzielenia wyjaśnień w
zakresie niezbędnym dla kontroli zgodności działania nadawcy z
przepisami ustawy i warunkami koncesji.
10.3. Przewodniczący Krajowej Rady może wezwać nadawcę do
zaniechania działań w zakresie tworzenia i rozpowszechniania programów,
jeżeli naruszają one przepisy ustawy, uchwały Krajowej Rady lub warunki
koncesji.
10.4. Przewodniczący Krajowej Rady na podstawie uchwały tej Rady
może wydać decyzję nakazującą zaniechanie przez nadawcę działań w
zakresie, o którym mowa w ust. 3.
10.5. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio do rozprowadzania
programów radiowych i telewizyjnych.
Art.11.1. Krajowa Rada wykonuje swoje
zadania przy pomocy Biura Krajowej Rady.
11.2. Organizację i tryb działania Biura Krajowej Rady określa
regulamin uchwalany przez Krajową Radę.
11.3. Koszty działalności Krajowej Rady i Biura Krajowej Rady są
pokrywane z budżetu państwa.
11.4. Do pracowników Biura Krajowej Rady stosuje się przepisy o
pracownikach urzędów państwowych.
Art.12.1. Krajowa Rada przedstawia
corocznie do końca marca Sejmowi, Senatowi i Prezydentowi sprawozdanie ze
swej działalności za rok poprzedzający oraz informację o podstawowych
problemach radiofonii i telewizji.
12.2. Krajowa Rada przedstawia corocznie Prezesowi Rady Ministrów
informację o swojej działalności oraz o podstawowych problemach
radiofonii i telewizji.
12.3. Sejm i Senat uchwałami przyjmują lub odrzucają
sprawozdanie, o którym mowa w ust.1. Uchwała o przyjęciu sprawozdania
może zawierać uwagi i zastrzeżenia.
12.4. W wypadku odrzucenia sprawozdania przez Sejm i Senat kadencja
wszystkich członków Krajowej Rady wygasa w ciągu 14 dni, liczonych od
dnia ostatniej uchwały, z zastrzeżeniem ust. 5.
12.5. Wygaśnięcie kadencji Krajowej Rady nie następuje, jeżeli
nie zostanie potwierdzone przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział 3: Programy radiowe i telewizyjne
Art.13.1. Nadawca kształtuje program
samodzielnie w zakresie zadań określonych w art.1 ust.1 i ponosi
odpowiedzialność za jego treść.
13.2. Przepis ust.1 nie narusza przepisów dotyczących
odpowiedzialności innych osób za treść poszczególnych audycji, reklam
lub innych przekazów.
Art.14.1. Nałożenie na nadawcę obowiązku
lub zakazu rozpowszechniania określonej audycji lub przekazu może nastąpić
wyłącznie na podstawie ustawy.
14.2. Audycje i przekazy nie pochodzące od nadawcy powinny być
wyraźnie wyodrębnione w programie i oznaczone w sposób nie budzący wątpliwości,
że nie pochodzą od nadawcy.
Art.15.1. Nadawcy programów telewizyjnych
przeznaczają co najmniej 30% kwartalnego czasu nadawania programu (z wyłączeniem
serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych,
przekazów tekstowych, teleturniejów) na audycje wytworzone pierwotnie w
języku polskim.
15.2. Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co
najmniej 30% miesięcznego czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych
na utwory, które są wykonywane w języku polskim.
15.3. Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co
najmniej 30% miesięcznego czasu nadawania w programie utworów muzycznych
na utwory związane przez osobę wykonawcy (zespół wykonawczy, solistę
lub dyrygenta), kompozytora lub autora opracowania, z kulturą polską.
15.4. Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają, tam gdzie
jest to wykonalne i z uwzględnieniem charakteru nadawcy, co najmniej połowę
kwartalnego czasu nadawania programu (z wyłączeniem serwisów
informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów
tekstowych i teleturniejów) na audycje wytworzone przez producentów
europejskich.
15.5. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia:
1) wyższy minimalny udział audycji pierwotnie wytworzonych w języku
polskim w kwartalnym czasie nadawania programu telewizyjnego niż ustalony
w ust.1,
2) wyższy minimalny udział utworów wykonywanych w języku polskim w
programach radiowych, w miesięcznym czasie nadawania w programie utworów
słowno-muzycznych i utworów muzycznych, niż ustalony w ust. 2 i 3,
3) warunki, w jakich może nastąpić podwyższenie minimalnego udziału
określonego w pkt 1
- z uwzględnieniem charakteru poszczególnych nadawców i ich programów,
w tym terytorialnego zasięgu rozpowszechniania albo liczby mieszkańców
na obszarze objętym rozpowszechnianiem. W rozporządzeniu Krajowa Rada może
określić sposób prowadzenia przez nadawcę ewidencji czasu trwania
audycji i utworów i jej przechowywania, a także dokumentów potwierdzających
spełnienie warunków określonych w pkt 3.
15.6. Audycję telewizyjną uznaje się za wytworzoną przez
producenta europejskiego, jeżeli:
1) producentem lub koproducentem audycji jest osoba fizyczna posiadająca
stałe miejsce zamieszkania w państwie europejskim, osoba prawna lub
jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, której siedziba
znajduje się w państwie europejskim,
2) większość zespołu twórczego, do którego zalicza się w szczególności
reżysera, dziennikarza, autora scenariusza, scenografa, odtwórców dwóch
głównych ról i kompozytora, stale zamieszkuje w państwach
europejskich.
Art.15a.1. Nadawcy programów telewizyjnych
przeznaczają co najmniej 10% kwartalnego czasu nadawania programu na
audycje (z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży,
transmisji sportowych, przekazów tekstowych, teleturniejów) wytworzone
przez europejskich producentów niezależnych, z uwzględnieniem
preferencji dla audycji wytworzonych w okresie 3 lat przed
rozpowszechnianiem w programie.
15a.2. Nadawcy programów telewizyjnych i radiowych przeznaczają
co najmniej 10% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje (z wyłączeniem
serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych,
przekazów tekstowych, teleturniejów) wytworzone pierwotnie w języku
polskim w okresie 3 lat przed rozpowszechnianiem w programie.
15a.3. Audycję uznaje się za wytworzoną przez producenta niezależnego,
jeżeli:
1) łączny udział producenta, wspólników albo akcjonariuszy w
organizacji producenta - w kapitale założycielskim nadawcy audycji nie
przekracza 10% oraz łączny udział nadawcy, wspólników albo
akcjonariuszy w organizacji nadawcy - w kapitale założycielskim
producenta audycji nie przekracza 10%,
2) osoby będące członkami władz organizacji nadawcy nie są członkami
władz w organizacji producenta, a osoby będące członkami władz
organizacji producenta nie są członkami władz w organizacji nadawcy.
15a.4. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, preferencje
w zakresie sposobu zaliczania czasu trwania audycji telewizyjnych
wytworzonych przez europejskich producentów niezależnych - w okresie 3
lat przed rozpowszechnianiem tych audycji w programie - do kwartalnego
czasu nadawania audycji wytworzonych przez europejskich producentów
niezależnych, o których mowa w ust.1, z uwzględnieniem charakteru
poszczególnych nadawców i ich programów.
Art.15b.1. Krajowa Rada może określić, w
drodze rozporządzenia, wymogi dotyczące udziału w programie radiowym
utworów słowno-muzycznych wykonywanych w języku polskim dla programów
tematycznych i specjalistycznych na poziomie niższym niż ustalony w art.15
ust. 2 i 3, z uwzględnieniem charakteru poszczególnych nadawców i ich
programów.
15b.2. Krajowa Rada może określić, w drodze rozporządzenia,
wymogi dotyczące udziału w programie telewizyjnym audycji wytworzonych
pierwotnie w języku polskim, audycji wytworzonych przez producentów
niezależnych oraz audycji wytworzonych przez europejskich producentów
niezależnych dla programów tematycznych i specjalistycznych na poziomie
niższym niż ustalony w art.15 ust.1 i 4 i w art.15a ust.1 i 2, z uwzględnieniem
charakteru poszczególnych programów.
Art.16.1. Reklamy powinny być wyraźnie
wyodrębnione w programie i oznaczone w sposób nie budzący wątpliwości,
że są reklamami i nie pochodzą od nadawcy. Dotyczy to odpowiednio
telesprzedaży.
16.2. Reklamy nie mogą zajmować więcej niż 15%, a reklamy
nadawane łącznie z telesprzedażą, z zastrzeżeniem ust. 3, więcej niż
20% dziennego czasu nadawania programu i nie więcej niż 12 minut w ciągu
godziny.
16.3. Bloki programowe poświęcone wyłącznie telesprzedaży nie
mogą zajmować w programie więcej niż 3 godziny dziennego czasu
nadawania programu, przy czym minimalny czas trwania takiego bloku wynosi
15 minut, a liczba tych bloków nie może przekraczać 8.
16.4. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia w programach radiowych i telewizyjnych działalności
reklamowej i telesprzedaży, z uwzględnieniem zasad określonych w
ustawie. W rozporządzeniu Krajowa Rada określi:
1) sposób ustalania dziennego czasu nadawania programu, o którym mowa w
ust. 2 i 3,
2) warunki nadawania reklam i telesprzedaży w programach,
3) wymagania dotyczące osób, których głos lub wizerunek jest
wykorzystywany w reklamach, z uwzględnieniem zakresu ograniczeń w
prowadzeniu przez nie innych audycji w programach radiowych i
telewizyjnych,
4) zakres udostępniania przez nadawcę czasu wykorzystywanego na reklamy
i telesprzedaż, w tym maksymalny wymiar czasu w okresie rocznym dla
jednego przedsiębiorcy lub ugrupowania gospodarczego,
5) sposób prowadzenia i przechowywania przez nadawcę ewidencji czasu
nadawanych reklam i telesprzedaży oraz zakres danych objętych tą
ewidencją.
Art.16a.1. Reklamy i telesprzedaż są
nadawane pomiędzy audycjami, z zastrzeżeniem ust. 2-7.
16a.2. Audycję można przerwać w celu nadania reklamy lub
telesprzedaży, o ile nie stanowi to uszczerbku dla wartości audycji i
nie narusza uprawnień właścicieli praw autorskich.
16a.3. W transmisjach zawodów sportowych zawierających przerwy
wynikające z przepisów ich rozgrywania, transmisjach innych wydarzeń
zawierających przerwy oraz w audycjach składających się z
autonomicznych części, reklamy lub telesprzedaż mogą być nadawane wyłącznie
w tych przerwach lub pomiędzy poszczególnymi częściami.
16a.4. Krajowa Rada określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady ograniczeń w zakresie przerywania filmów fabularnych i
telewizyjnych w celu nadania reklamy lub telesprzedaży.
16a.5. Audycje inne niż określone w ust. 3 mogą być przerywane
w celu nadania reklam lub telesprzedaży, jeżeli okres pomiędzy
kolejnymi przerwami w danej audycji wynosi w programie telewizyjnym co
najmniej 20 minut, a w programie radiowym co najmniej 10 minut.
16a.6. Nie można przerywać w celu nadania reklam lub telesprzedaży:
1) serwisów informacyjnych i magazynów na temat aktualnych wydarzeń,
2) audycji o treści religijnej,
3) audycji publicystycznych, dokumentalnych i audycji przeznaczonych dla
dzieci.
16a.7. Nie można przerywać w celu nadania reklam lub telesprzedaży
audycji w programach publicznej radiofonii i telewizji, z wyjątkiem
audycji, o których mowa w ust. 3.
Art.16b.1. Zakazana jest reklama:
1) wyrobów tytoniowych, rekwizytów tytoniowych, produktów imitujących
wyroby lub rekwizyty tytoniowe oraz symboli związanych z używaniem
tytoniu,
2) napojów alkoholowych,
3) usług medycznych i leków wydawanych wyłącznie z przepisu lekarza,
4) gier losowych i zakładów wzajemnych, z wyjątkiem gier liczbowych,
loterii pieniężnych i fantowych.
16b.2. Zakazuje się nadawania reklam:
1) nawołujących bezpośrednio niepełnoletnich do nabywania produktów
lub usług,
2) zachęcających niepełnoletnich do wywierania presji na rodziców lub
inne osoby w celu skłonienia ich do zakupu reklamowanych produktów lub
usług,
3) wykorzystujących zaufanie niepełnoletnich, jakie pokładają oni w
rodzicach, nauczycielach i innych osobach,
4) w nieuzasadniony sposób ukazujących niepełnoletnich w
niebezpiecznych sytuacjach,
5) oddziałujących w sposób ukryty na podświadomość.
16b.3. Reklama nie może:
1) naruszać godności ludzkiej,
2) zawierać treści dyskryminujących ze względu na rasę, płeć lub
narodowość,
3) ranić przekonań religijnych lub politycznych,
4) zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi niepełnoletnich,
5) sprzyjać zachowaniom zagrażającym zdrowiu, bezpieczeństwu lub
ochronie środowiska.
16b.4. Przepisy ust.1-3 stosuje się odpowiednio do telesprzedaży.
Art.16c. Zakazane jest nadawanie
kryptoreklamy.
Art.17.1. Sponsorowane audycje lub inne
przekazy są oznaczane przez wskazanie sponsora na ich początku lub na końcu.
Wskazanie sponsora może zawierać tylko jego nazwę, firmę, znak
towarowy lub inne oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorcę, jego
działalność, towar lub usługę.
17.2. Wskazanie sponsora nie może zawierać nazwy, znaku
towarowego lub innego oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorcę,
jego działalność, towar lub usługę, których reklama jest zakazana w
art.16b ust.1 pkt 1 i 3.
17.3. Sponsor nie może wpływać na treść audycji lub innego
przekazu oraz ich miejsce w programie w sposób ograniczający samodzielność
nadawcy. Sponsorowanie nie zwalnia nadawcy od odpowiedzialności za treść
audycji.
17.4. Sponsorowane audycje lub inne przekazy nie mogą zachęcać
do kupna lub innego udostępniania towarów lub usług sponsora lub osoby
trzeciej.
17.5. Zabronione jest sponsorowanie audycji lub innych przekazów,
z zastrzeżeniem ust. 6, przez:
1) partie polityczne,
2) związki zawodowe,
3) organizacje pracodawców,
4) osoby fizyczne lub osoby prawne, których zasadniczą działalność
stanowi produkcja lub sprzedaż towarów lub świadczenie usług, o których
mowa w art.16b ust.1.
17.6. Zabronione jest sponsorowanie transmisji sportowych przez
podmioty wymienione w ust. 5 pkt 1-3 oraz przez przedsiębiorców, których
główna działalność polega na produkcji, sprzedaży lub innym udostępnianiu
towarów lub usług, których reklama jest zakazana zgodnie z art.16b ust.1
pkt 1.
17.7. Zabronione jest sponsorowanie:
1) serwisów informacyjnych, z wyjątkiem sportowych i prognozy pogody,
2) audycji publicystycznych o treści społeczno-politycznej,
3) audycji poradniczych i konsumenckich,
4) audycji wyborczych lub bezpośrednio związanych z kampanią wyborczą.
17.8. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposób
sponsorowania audycji lub innych przekazów, z uwzględnieniem zasad określonych
w ust.1-7, w tym w szczególności czas emisji, wskazania sponsora oraz
sposób rozpowszechniania informacji o sponsorze w zapowiedzi audycji albo
po zakończeniu audycji lub innego przekazu, a także w czasie trwania
audycji lub innego przekazu. W rozporządzeniu Krajowa Rada określi sposób
prowadzenia i przechowywania przez nadawcę ewidencji sponsorowanych
audycji lub innych przekazów oraz zakres informacji objętych tą
ewidencją.
Art.18.1. Audycje lub inne przekazy nie mogą
propagować działań sprzecznych z prawem, z polską racją stanu oraz
postaw i poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym, w
szczególności nie mogą zawierać treści dyskryminujących ze względu
na rasę, płeć lub narodowość.
18.2. Audycje lub inne przekazy powinny szanować przekonania
religijne odbiorców, a zwłaszcza chrześcijański system wartości.
18.3. Audycje lub inne przekazy nie mogą sprzyjać zachowaniom
zagrażającym zdrowiu lub bezpieczeństwu oraz zachowaniom zagrażającym
środowisku naturalnemu.
18.4. Zabronione są audycje lub inne przekazy zagrażające
fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi niepełnoletnich, w
szczególności zawierające treści pornograficzne lub w sposób
nieuzasadniony i nadmierny eksponujące przemoc.
18.5. Audycje lub inne przekazy, które mogą zagrażać
fizycznemu, psychicznemu i moralnemu rozwojowi niepełnoletnich, inne niż
te, o których mowa w ust. 4, nie mogą być rozpowszechniane między
godziną 6 a godziną 23.
18.6. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady kwalifikowania, rozpowszechniania i sposób zapowiadania audycji
lub innych przekazów, o których mowa w ust. 5.
18.7. Nadawcy dbają o poprawność języka swoich programów i
przeciwdziałają jego wulgaryzacji.
Art.19.1. Działalność nadawcy polegająca
na tworzeniu i zestawianiu programu prowadzona jest w formie redakcji w
rozumieniu przepisów prawa prasowego.
19.2. Do przekazów tekstowych stosuje się odpowiednio przepisy o
tworzeniu i rozpowszechnianiu programów radiowych i telewizyjnych.
Art. 20.1. Nadawca utrwala audycje, reklamy
lub inne przekazy na odpowiednich nośnikach i przechowuje je przez okres
28 dni od dnia rozpowszechnienia audycji, reklamy lub innego przekazu. Po
upływie tego okresu przechowuje się zapisy audycji, reklamy lub innego
przekazu będącego przedmiotem postępowania przed organem państwowym do
czasu zakończenia tego postępowania.
20.2. Osobie, która twierdzi, że treść audycji, reklamy lub
innego przekazu narusza jej prawa, należy na jej pisemny wniosek i na
koszt nadawcy udostępnić zapis audycji, reklamy lub innego przekazu albo
wydać taki zapis na jej koszt, w terminie 7 dni od dnia złożenia
wniosku.
20.3. W przypadku odmowy udostępnienia zapisu audycji, reklamy lub
innego przekazu, osobie, o której mowa w ust. 2, służy roszczenie o
udostępnienie zapisu na drodze sądowej; sądem właściwym w tych
sprawach jest sąd okręgowy.
20.4. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, sposoby
utrwalania i przechowywania audycji, reklam i innych przekazów przez
nadawców, z uwzględnieniem zakresu informacji o przechowywanych materiałach.
Art. 20a.1. Na pisemny wniosek Prezesa Urzędu
Ochrony Konkurencji i Konsumentów nadawca jest obowiązany:
1) ujawnić dane umożliwiające identyfikację zleceniodawcy audycji lub
reklamy,
2) wydać nieodpłatnie zapis audycji lub reklamy, w terminie 7 dni od
dnia złożenia wniosku.
20a.2. Przepis art. 20 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 20b.1. Nadawca programu telewizyjnego
może nadać bezpośrednią transmisję z wydarzenia o zasadniczym
znaczeniu społecznym, zwanego dalej "ważnym wydarzeniem",
tylko:
1) w programie ogólnokrajowym w rozumieniu ustawy lub koncesji, dostępnym
w całości bez opłaty, z wyłączeniem opłat określonych w rozdziale 7
i podstawowych opłat pobieranych przez operatorów sieci kablowych, lub
2) jeżeli to samo wydarzenie jest transmitowane przez nadawcę programu
spełniającego wymogi określone w pkt 1, na podstawie umowy z nadawcą,
który nabył prawa do transmisji danego wydarzenia, lub z innym
uprawnionym, z zastrzeżeniem ust. 6.
20b.2. Ze względu na duże zainteresowanie społeczne za ważne
wydarzenia uważa się między innymi:
1) letnie i zimowe Igrzyska Olimpijskie,
2) półfinały i finały mistrzostw świata i Europy w piłce nożnej, a
także wszelkie inne mecze w ramach tych imprez z udziałem reprezentacji
Polski, w tym mecze eliminacyjne,
3) inne mecze z udziałem reprezentacji Polski w piłce nożnej w ramach
oficjalnych rozgrywek oraz mecze z udziałem polskich klubów w ramach
Ligi Mistrzów i Pucharu UEFA.
20b.3. Krajowa Rada może, w drodze rozporządzenia, określić
listę innych, niż wymienione w ust. 2, ważnych wydarzeń, uwzględniając
stopień społecznego zainteresowania określonym wydarzeniem i znaczenie
tego wydarzenia dla życia społecznego, gospodarczego i politycznego.
20b.4. Jeżeli przewiduje się organizację ważnego wydarzenia w
częściach, to każdą taką część uważa się za ważne wydarzenie.
20b.5. Przepis ust.1 stosuje się do nadań z opóźnieniem, jeżeli
opóźnienie nadania transmisji z ważnego wydarzenia nie przekracza 24
godzin i wynika z ważnych powodów, w szczególności:
1) z czasu, w którym odbywa się dane wydarzenie, obejmującego okres między
godziną 24 a godziną 6 czasu obowiązującego na obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) z pokrywania się w czasie ważnych wydarzeń lub ich części.
20b.6. Przepisu ust.1 nie stosuje się, jeżeli dany nadawca wykaże,
że żaden nadawca programu spełniającego wymogi określone w ust.1 pkt
1 nie wyraził gotowości zawarcia umowy umożliwiającej nadanie
transmisji zgodnie z ust.1 pkt 2.
20b.7. Krajowa Rada w zakresie wynikającym z wiążących
Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych może, w drodze rozporządzenia,
określić:
1) listy wydarzeń uznanych przez inne państwa europejskie za ważne
wydarzenia,
2) zasady wykonywania wyłącznych praw do telewizyjnych transmisji
wydarzeń, o których mowa w pkt 1, w sposób zapewniający, że
wykonywanie tych praw przez nadawców podlegających ustawie nie pozbawi
odbiorców w danym państwie możliwości odbioru tych wydarzeń na
zasadach określonych przez dane państwo zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego.
Rozdział 4: Publiczna radiofonia i telewizja
Art. 21.1. Do zadań publicznej radiofonii i
telewizji należy w szczególności:
1) tworzenie i rozpowszechnianie ogólnokrajowych
i regionalnych programów radiowych i telewizyjnych,
2) budowa i eksploatacja nadawczych i przekaźnikowych
stacji radiowych i telewizyjnych,
3) rozpowszechnianie przekazów tekstowych,
4) prowadzenie prac nad nowymi technikami
tworzenia i rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych,
5) prowadzenie działalności produkcyjnej, usługowej
i handlowej związanej z twórczością audiowizualną, w tym eksportu i
importu,
6) popieranie twórczości artystycznej,
literackiej, naukowej oraz działalności oświatowej,
6a) (29) upowszechnianie wiedzy o języku polskim,
7) tworzenie i udostępnianie programów
edukacyjnych na użytek środowisk polonijnych oraz Polaków zamieszkałych
za granicą.
21.2. Programy publicznej radiofonii i telewizji
powinny:
1) kierować się odpowiedzialnością za słowo i
dbać o dobre imię publicznej radiofonii i telewizji,
2) rzetelnie ukazywać całą różnorodność
wydarzeń i zjawisk w kraju i za granicą,
3) sprzyjać swobodnemu kształtowaniu się poglądów
obywateli oraz formowaniu się opinii publicznej,
4) umożliwiać obywatelom i ich organizacjom
uczestniczenie w życiu publicznym poprzez prezentowanie zróżnicowanych
poglądów i stanowisk oraz wykonywanie prawa do kontroli i krytyki społecznej,
5) służyć rozwojowi kultury, nauki i oświaty,
ze szczególnym uwzględnieniem polskiego dorobku intelektualnego i
artystycznego,
6) respektować chrześcijański system wartości,
za podstawę przyjmując uniwersalne zasady etyki,
7) służyć umacnianiu rodziny,
7a) służyć kształtowaniu postaw prozdrowotnych,
8) służyć zwalczaniu patologii społecznych,
9) uwzględniać potrzeby mniejszości narodowych
i grup etnicznych.
Art. 22.1. Organy państwowe mogą podejmować
decyzje w sprawach działalności jednostek publicznej radiofonii i
telewizji tylko w przypadkach przewidzianych ustawami.
22.2. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji umożliwiają
naczelnym organom państwowym bezpośrednią prezentację oraz wyjaśnianie
polityki państwa.
22.3. Krajowa Rada określa, w drodze rozporządzenia,
tryb postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 2.
Art. 23.1. Jednostki publicznej radiofonii i
telewizji stwarzają partiom politycznym możliwość przedstawienia
stanowiska w węzłowych sprawach publicznych.
23.2. Uprawnienia przewidziane w ust.1 stosuje się
odpowiednio do ogólnokrajowych organizacji związków zawodowych i związków
pracodawców.
23.3. Tryb postępowania w sprawach, o których mowa
w ust.1 i 2, określa, w drodze rozporządzenia, Krajowa Rada.
Art. 24.1. Partiom politycznym i innym
organizacjom uczestniczącym w wyborach do Sejmu, Senatu i samorządu
terytorialnego zapewnia się możliwość rozpowszechniania audycji
wyborczych w programach publicznej radiofonii i telewizji na zasadach określonych
odrębnymi przepisami.
24.2. Przepis ust.1 stosuje się odpowiednio do wyborów
na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 25.1. Jednostki publicznej radiofonii i
telewizji mogą tworzyć i rozpowszechniać programy dla odbiorców za
granicą w języku polskim i w innych językach.
25.2. Jednostki publicznej radiofonii i telewizji są
obowiązane tworzyć i rozpowszechniać audycje oświatowe dla szkół i
innych placówek oświatowo-wychowawczych.
25.3. Audycje oświatowe powinny odpowiadać wymogom
zawartym w szkolnych programach nauczania.
25.4. Koszty tworzenia programów oraz audycji, o których
mowa w ust.1 i 2, są pokrywane z budżetu państwa, w granicach określonych
ustawą budżetową.
Art. 26.1. Jednostki publicznej radiofonii i
telewizji działają wyłącznie w formie jednoosobowej spółki akcyjnej
Skarbu Państwa, zwanej dalej "spółką".
26.2. Telewizję publiczną tworzy spółka
"Telewizja Polska - Spółka Akcyjna", zawiązana w celu
tworzenia i rozpowszechniania ogólnokrajowych programów I, II i TV
Polonia oraz regionalnych programów telewizyjnych.
26.3. Radiofonię publiczną tworzą:
1) spółka "Polskie Radio - Spółka
Akcyjna", zawiązana w celu tworzenia i rozpowszechniania ogólnokrajowych
programów radiowych i programów dla odbiorców za granicą,
2) spółki zawiązane w celu tworzenia i
rozpowszechniania regionalnych programów radiowych, zwane dalej "spółkami
radiofonii regionalnej".
26.4. Do spółek wymienionych w ust. 2 i 3 stosuje
się, z zastrzeżeniem art. 27-30 ustawy, przepisy Kodeksu handlowego, z
wyjątkiem przepisów art. 313 i 396.
26.5. Przewodniczący Krajowej Rady, w porozumieniu z
Ministrem Łączności, przydziela spółkom częstotliwości niezbędne
do wykonywania ich ustawowych zadań.
26.6. Minister Łączności przekazuje Krajowej
Radzie dla spółek tworzących i rozpowszechniających:
1) ogólnokrajowe programy telewizyjne - częstotliwości
niezbędne do pokrycia kraju zasięgiem odbioru programu "Telewizja
Polska I" i "Telewizja Polska II",
2) ogólnokrajowe programy radiowe - częstotliwości
niezbędne do pokrycia kraju zasięgiem odbioru programu pierwszego,
drugiego, trzeciego i czwartego oraz częstotliwości niezbędne do
rozpowszechniania programów radiowych dla odbiorców za granicą,
3) regionalne programy telewizyjne - częstotliwości
niezbędne do rozpowszechniania regionalnych programów telewizyjnych,
4) regionalne programy radiowe - częstotliwości
niezbędne do rozpowszechniania regionalnych programów radiowych.
26.7. Program TV Polonia jest rozpowszechniany w sposób
rozsiewczy satelitarny.
Art. 27.1. Zarząd spółki liczy od jednego do pięciu
członków.
27.2. Członków zarządu, w tym prezesa zarządu,
powołuje i odwołuje rada nadzorcza większością dwóch trzecich głosów
w obecności co najmniej trzech czwartych jej członków.
27.3. Kadencja zarządu trwa cztery lata.
Art. 28.1. Rada nadzorcza liczy od pięciu do
dziewięciu członków. Członków rady nadzorczej powołuje Krajowa Rada,
z wyjątkiem jednego, którego powołuje Minister Skarbu Państwa.
28.2. Rada nadzorcza podejmuje uchwały bezwzględną
większością głosów w obecności co najmniej połowy składu rady.
28.3. Rada nadzorcza wybiera ze swego grona
przewodniczącego.
28.4. Rada nadzorcza uchwala regulamin określający
tryb jej działania.
28.5. Kadencja rady nadzorczej trwa trzy lata.
28.6. Zgody rady nadzorczej wymaga:
1) nawiązywanie i rozwiązywanie stosunku pracy z
osobami zajmującymi stanowiska kierownicze określone w statucie spółki,
2) zawarcie lub przystąpienie przez spółkę do
umowy zbiorowej z przedstawicielami pracowników,
3) zawiązanie bądź przystąpienie do spółki
innej niż spółka, o której mowa w art. 26 ust.1, a także nabycie lub
zbycie udziałów albo akcji w takiej spółce,
4) zbycie lub obciążenie nieruchomości.
28.7. (skreślony).
Art. 28a.1. Rady programowe publicznej radiofonii
i telewizji liczą 15 członków, których powołuje Krajowa Rada; 10 członków
rady programowej reprezentuje ugrupowania parlamentarne. Pozostałych 5
powołuje z grona osób legitymujących się dorobkiem i doświadczeniem w
sferze kultury i mediów.
28a.2. Kadencja rady programowej trwa 4 lata, a jej członkowie
reprezentują społeczne interesy i oczekiwania związane z działalnością
programową spółki.
28a.3. Rada programowa podejmuje uchwały zawierające
oceny poziomu i jakości programu bieżącego oraz programów ramowych.
Uchwały w sprawach programowych, podejmowane większością głosów w
obecności co najmniej połowy składu rady, są przedmiotem obrad i
postanowień rady nadzorczej.
28a.4. Członkom rady programowej przysługuje dieta
wypłacana przez spółkę w wysokości ustalonej przez Krajową Radę.
28a.5. Zarząd spółki zapewnia członkom rady
programowej organizacyjne i finansowe warunki dokonywania ocen poziomu i
jakości wyemitowanego programu, badania jego odbioru oraz zlecania
niezależnych badań dotyczących percepcji programu i jego społecznych
skutków.
Art. 29.1. W walnym zgromadzeniu Skarb Państwa
reprezentowany jest przez Ministra Skarbu Państwa.
29.2. Zarząd spółki nie jest związany poleceniami
i zakazami ustanowionymi przez walne zgromadzenie, jeżeli dotyczą one
treści programu.
29.3. Zmiana statutu spółki wymaga uprzedniej zgody
Krajowej Rady.
Art. 30.1. Tworzenie i rozpowszechnianie
regionalnych programów telewizji publicznej należy do terenowych oddziałów
spółki, o której mowa w art. 26 ust. 2.
30.2. Statut spółki określa zakres działania i
zadania terenowego oddziału spółki.
30.3. Działalnością terenowego oddziału spółki
kieruje dyrektor powoływany przez radę nadzorczą na wniosek zarządu spółki.
30.4. Organem opiniodawczo-doradczym dyrektora
terenowego oddziału spółki jest rada programowa oddziału.
30.5. Krajowa Rada, na wniosek zarządu spółki, po
zasięgnięciu opinii dyrektorów terenowych oddziałów, określi
minimalny udział audycji tworzonych przez terenowe oddziały spółki w
poszczególnych programach ogólnokrajowych.
30.6. Krajowa Rada ustala minimalny udział
terenowych oddziałów spółki we wpływach z opłat, o których mowa w
art. 48 i 49.
Art. 30a.1. Przepisy dotyczące programów dla
odbiorców za granicą stosuje się odpowiednio do programu TV Polonia.
30a.2. Organem opiniodawczo-doradczym w sprawach
tworzenia i rozpowszechnienia programu TV Polonia jest rada programowa TV
Polonia.
Art. 31.1. Przychodami spółek, o których mowa w
art. 26 ust. 2 i 3, są wpływy pochodzące:
1) z opłat abonamentowych, odsetek za zwłokę w
ich uiszczaniu oraz kar za używanie nie zarejestrowanych odbiorników
radiofonicznych i telewizyjnych, z zastrzeżeniem przepisu art. 50 ust.1,
2) z obrotu prawami do audycji,
3) z reklam i audycji sponsorowanych,
4) z innych źródeł.
31.2. Przychodami spółek mogą być również
dotacje z budżetu państwa.
31.3. Akcjonariuszom spółek, o których mowa w art.
26 ust. 2 i 3, nie przysługuje prawo do udziału w zysku.
Art. 32. W celu realizacji zadań radiofonii i
telewizji publicznej spółki mogą tworzyć, za zgodą Krajowej Rady,
przedsiębiorców przewidzianych przepisami prawa.
Rozdział 5: Koncesje na rozpowszechnianie programów
Art. 33.1. Rozpowszechnianie programów radiowych
i telewizyjnych, z wyjątkiem programów publicznej radiofonii i
telewizji, wymaga uzyskania koncesji.
33.2. Organem właściwym w sprawach koncesji jest
Przewodniczący Krajowej Rady.
33.3. Przewodniczący Krajowej Rady podejmuje decyzję
w sprawie koncesji na podstawie uchwały Krajowej Rady. Decyzja w tej
sprawie jest ostateczna.
Art. 34.1. Przewodniczący Krajowej Rady w
porozumieniu z Ministrem Łączności ogłasza w drukowanych dziennikach
prasowych informacje o możliwościach uzyskania koncesji na
rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych oraz ustala termin,
nie krótszy niż 1 miesiąc od dnia ogłoszenia, do składania wniosków
o udzielenie koncesji.
34.2. Przewodniczący Krajowej Rady podaje do
publicznej wiadomości listę wnioskodawców uczestniczących w postępowaniu
o udzielenie koncesji. W przypadku złożenia większej liczby wniosków,
przekraczających istniejące możliwości rozpowszechniania programów, są
one rozpatrywane w ramach jednego postępowania.
Art. 35.1. Koncesja może być udzielona osobie
fizycznej, posiadającej obywatelstwo polskie równocześnie ze stałym
miejscem zamieszkania w Polsce, lub osobie prawnej, która ma stałą
siedzibę w Polsce.
35.2. Koncesja dla spółki z udziałem podmiotów
zagranicznych może być udzielona, jeżeli:
1) udział podmiotów zagranicznych w kapitale zakładowym
lub akcyjnym spółki nie przekracza 33%,
2) umowa lub statut spółki przewidują:
a) że członkami zarządu spółki i rady
nadzorczej będą w większości obywatele polscy zamieszkali w Polsce,
b) że w zgromadzeniu wspólników lub w walnym
zgromadzeniu udział głosów podmiotów zagranicznych i podmiotów
kontrolowanych przez podmioty zagraniczne nie może przekroczyć 33%
Art. 36.1. W postępowaniu o udzielenie koncesji
ocenia się w szczególności:
1) stopień zgodności zamierzonej działalności
programowej z zadaniami określonymi w art.1 ust.1 ustawy, z uwzględnieniem
stopnia realizacji tych zadań przez innych nadawców działających na
obszarze objętym koncesją,
2) możliwości dokonania przez wnioskodawcę
koniecznych inwestycji i finansowania programu,
3) przewidywany udział w programie audycji
wytworzonych przez nadawcę lub na jego zamówienie albo we współdziałaniu
z innymi nadawcami,
4) przewidywany udział audycji, o których mowa w
art.15 ust.1 i 4, w programie telewizyjnym albo utworów, o których mowa
w art.15 ust. 2 i 3, w programie radiowym lub telewizyjnym,
5) dotychczasowe przestrzeganie przepisów dotyczących
radiokomunikacji i środków masowego przekazu.
36.2. Koncesji nie udziela się, jeżeli
rozpowszechnianie programów przez wnioskodawcę mogłoby spowodować:
1) zagrożenie interesów kultury narodowej,
dobrych obyczajów i wychowania, bezpieczeństwa i obronności państwa
oraz naruszenie tajemnicy państwowej,
2) osiągnięcie przez wnioskodawcę pozycji
dominującej w dziedzinie środków masowego przekazu na danym terenie.
36.3. Koncesja może być udzielona na okres nie krótszy
niż 3 lata oraz nie dłuższy niż 10 lat w przypadku telewizji i 7 lat w
przypadku radiofonii.
Art. 37.1. Koncesja określa w szczególności:
1) osobę nadawcy, jego siedzibę lub miejsce
zamieszkania,
2) przedmiot działalności objętej koncesją,
3) sposób rozpowszechniania programu (rozsiewczy
naziemny, rozsiewczy satelitarny, kablowy) oraz:
- dla rozpowszechniania rozsiewczego naziemnego:
a) lokalizację stacji,
b) wysokość zawieszenia anteny,
c) moc nadajnika i maksymalną moc promieniowania,
d) charakterystykę promieniowania anteny,
e) częstotliwość,
f) polaryzację,
- dla rozpowszechniania rozsiewczego
satelitarnego:
g) nazwę wykorzystywanego satelity,
h) położenie satelity na orbicie,
i) częstotliwość,
j) moc transpondera,
- dla rozpowszechniania kablowego:
k) lokalizację stacji głównej,
l) obszar objęty siecią kablową,
4) rodzaj programu i czas jego rozpowszechniania,
5) datę rozpoczęcia rozpowszechniania programu,
6) termin wygaśnięcia koncesji,
7) udział w programie audycji wytworzonych przez
producentów krajowych.
37.2. Koncesja może określać inne warunki
prowadzenia działalności, niezbędne dla realizacji przepisów ustawy.
37.3. Koncesja w zakresie określonym w ust.1 pkt 3
jest udzielana w porozumieniu z Ministrem Łączności.
37.4. Krajowa Rada, po zasięgnięciu opinii Ministra
Łączności, określi, w drodze rozporządzenia, dane, które powinien
zawierać wniosek, oraz szczegółowy tryb postępowania w sprawach
udzielania i cofania koncesji.
Art. 38. Koncesja może być cofnięta, jeżeli:
1) rozpowszechnianie programów powoduje zagrożenie
interesów kultury narodowej, bezpieczeństwa i obronności państwa oraz
narusza normy dobrego obyczaju,
2) rozpowszechnianie programów powoduje osiągnięcie
przez nadawcę pozycji dominującej w dziedzinie środków masowego
przekazu na danym terenie,
3) nastąpi przejęcie bezpośredniej lub pośredniej
kontroli nad działalnością nadawcy przez inną osobę,
4) działalność objęta koncesją jest
wykonywana w sposób sprzeczny z ustawą lub warunkami określonymi w
koncesji,
5) osoba posiadająca koncesję nie rozpocznie
działalności w terminie ustalonym w koncesji lub nie prowadzi działalności
przez okres dłuższy niż 3 miesiące, chyba że opóźnienie rozpoczęcia
nadawania lub przerwa zostały spowodowane okolicznościami niezależnymi
od nadawcy,
6) osoba posiadająca koncesję nie uiści w
terminie określonym w koncesji całości opłaty koncesyjnej.
Art. 39. Koncesja na rozpowszechnianie programu
telewizyjnego obejmuje również wykorzystanie sygnału telewizyjnego do
rozpowszechniania przekazów tekstowych.
Art. 39a.1. Koncesja może być udzielona na
rozpowszechnianie w sieciach kablowych lub w sposób rozsiewczy
satelitarny programu poświęconego wyłącznie:
1) telesprzedaży,
2) promocji działalności własnej nadawcy.
39a.2. Do programów, o których mowa w ust.1, stosuje
się odpowiednio przepisy ustawy, z wyłączeniem przepisów art.15-15b.
39a.3. Do programów, o których mowa w ust.1 pkt 1,
nie stosuje się:
1) ograniczenia dopuszczalnego wymiaru czasowego
reklam i telesprzedaży w ciągu godziny, określonego w art.16 ust. 2,
2) przepisów art.16 ust. 3 oraz art.16a.
Art. 40.1. Za udzielenie koncesji pobiera się opłatę,
niezależnie od opłat za używanie urządzeń radiokomunikacyjnych oraz używanie
częstotliwości, przewidzianych w ustawie o łączności.
40.2. Krajowa Rada w porozumieniu z Ministrem Finansów,
uwzględniając charakter poszczególnych nadawców i ich programów,
ustala, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust.1,
oraz może określić podmioty zwolnione od opłaty.
Art. 40a.1. Nabycie lub objęcie udziałów albo
akcji, bądź nabycie prawa z udziałów lub akcji przez podmiot
zagraniczny w spółce, która posiada koncesję na rozpowszechnianie
programu, wymaga zezwolenia Przewodniczącego Krajowej Rady, do którego
stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 3, art. 35 ust. 2, art. 36
ust. 2 oraz art. 38.
40a.2. Czynności, o których mowa w ust.1, dokonane
przez podmiot zależny od podmiotu zagranicznego, uważa się za czynność
dokonaną przez podmiot dominujący w rozumieniu art. 4 pkt 16 ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi
(Dz. U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i
Nr 113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr 22, poz. 270).
40a.3. Przewodniczący Krajowej Rady wydaje i cofa
zezwolenie, o którym mowa w ust.1, na podstawie uchwały Krajowej Rady.
40a.4. Czynności dokonane bez zezwolenia są nieważne.
Rozdział 6: Rozprowadzanie programów w sieciach
kablowych
Art. 41.1. Rozprowadzanie programu wymaga zgłoszenia
do rejestru.
41.2. Przepis ust.1 nie dotyczy rozprowadzania ogólnokrajowych
programów publicznej radiofonii i telewizji oraz innych programów nadawców
krajowych, dostępnych na terenie objętym rozprowadzaniem za pomocą urządzeń
odbiorczych powszechnego odbioru.
41.3. Organem rejestracyjnym jest Przewodniczący
Krajowej Rady.
41.4. Do postępowania w sprawach rejestracji stosuje
się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa
stanowi inaczej.
41.5. Rejestr jest jawny.
Art. 42.1. Za wpis do rejestru pobiera się opłatę.
42.2. Krajowa Rada w porozumieniu z Ministrem Finansów
ustala, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty, o której mowa w ust.1,
oraz może określać podmioty zwolnione od opłaty.
Art. 43.1. Operator sieci kablowej wprowadza
programy do sieci kablowej w następującej kolejności:
1) ogólnokrajowe programy radiofonii i telewizji
publicznej,
2) regionalne programy radiofonii i telewizji
publicznej dostępne na danym obszarze,
3) programy innych nadawców krajowych dostępne
na danym obszarze,
4) programy innych nadawców krajowych i nadawców
zagranicznych.
43.2. Przewodniczący Krajowej Rady może, w
uzasadnionych przypadkach, wydać decyzję zezwalającą na inną niż
wymieniona w ust.1 kolejność wprowadzania programów do sieci kablowej
Art. 44.1. Organ rejestracyjny dokonuje
rejestracji rozprowadzania programu na podstawie zgłoszenia.
44.2. Operator sieci kablowej zgłasza rozprowadzanie
programu do rejestracji nie później niż 2 miesiące przed rozpoczęciem
rozprowadzania.
44.3. Zgłoszenie, o którym mowa w ust.1, powinno:
1) wskazywać wnioskodawcę, jego siedzibę lub
miejsce zamieszkania,
2) określać program przewidziany do
rozprowadzania i jego nadawcę,
3) określać obszar, na którym program ma być
rozprowadzany,
4) wykazać posiadanie przez wnioskodawcę
uprawnień do używania urządzeń nadawczych i linii telekomunikacyjnych
niezbędnych do rozprowadzania programu,
5) (skreślony).
44.4. Rozprowadzanie programu można rozpocząć, jeżeli
organ rejestracyjny nie odmówił rejestracji w terminie 2 miesięcy od
daty złożenia wniosku.
44.5. Operator sieci kablowej jest obowiązany zgłaszać
organowi rejestracyjnemu, w ciągu 14 dni, zmiany stanu faktycznego i
prawnego objętego rejestracją, powstałe po rejestracji. Do zgłaszania
zmian stosuje się odpowiednio przepisy o rejestracji rozprowadzania
programu.
44.6. (skreślony).
Art. 45.1. Organ rejestracyjny odmówi rejestracji
rozprowadzania programu, jeżeli:
1) wnioskodawca nie ma uprawnień do używania urządzeń
nadawczych i sieci telekomunikacyjnych,
2) program jest rozpowszechniany przez nadawcę z
naruszeniem przepisów prawa,
3) rozprowadzanie programu byłoby sprzeczne z
prawem,
4) (skreślony).
45.2. Organ rejestracyjny zakaże operatorowi sieci
kablowej rozprowadzania programów albo określonego programu, jeżeli:
1) rozprowadzanie programu narusza przepisy
ustawy,
2) operator wprowadza zmiany do programu,
rozpowszechnia go nie w całości lub nie równocześnie,
3) operator nie przestrzega ustawowej kolejności
wprowadzania programów do sieci kablowej.
45.3. Odmowa rejestracji rozprowadzania programu oraz
wydanie zakazu rozprowadzania następuje w formie decyzji
administracyjnej, do której stosuje się odpowiednio przepis art. 33 ust.
3.
45.4. W przypadku wydania zakazu, o którym mowa w
ust. 2, Przewodniczący Krajowej Rady z urzędu wykreśli wpis o
rejestracji rozprowadzania programów lub programu z rejestru.
45.5. Wpis o rejestracji podlega wykreśleniu z urzędu
w przypadku utraty przez operatora sieci kablowej uprawnień do używania
urządzeń nadawczych i sieci telekomunikacyjnych wykorzystywanych do
rozprowadzania programów.
Art. 46. Krajowa Rada określa, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady prowadzenia rejestracji rozprowadzania programów w
sieciach kablowych oraz wzór rejestru.
Art. 47. Do rozprowadzania programów w sposób
bezprzewodowy stosuje się odpowiednio przepisy o udzielaniu koncesji na
rozpowszechnianie programów.
Rozdział 7: Opłaty abonamentowe
Art. 48.1. Za używanie odbiorników
radiofonicznych oraz telewizyjnych pobiera się opłaty abonamentowe.
48.2. Domniemywa się, że osoba, która posiada
odbiornik radiofoniczny lub telewizyjny w stanie umożliwiającym
natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika.
48.3. Krajowa Rada określa, w drodze rozporządzenia,
wysokość opłaty abonamentowej za używanie odbiornika radiofonicznego
oraz opłaty abonamentowej za używanie odbiornika telewizyjnego albo
odbiornika radiofonicznego i telewizyjnego, sposób i tryb wnoszenia tych
opłat, a także może określić przypadki, w których umarza lub rozkłada
na raty zaległości w płatności opłat abonamentowych. Krajowa Rada może,
ze względów społecznych, przyznać niektórym kategoriom osób zniżki
lub zwolnienia od opłat abonamentowych.
48.4. Opłatę abonamentową uiszcza się za każdy
odbiornik radiofoniczny i telewizyjny, z zastrzeżeniem ust. 5.
48.5. Niezależnie od liczby odbiorników
radiofonicznych i telewizyjnych używanych przez:
1) osoby fizyczne w tym samym gospodarstwie
domowym lub w samochodzie stanowiącym ich własność,
2) publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
sanatoria, żłobki, publiczne jednostki organizacyjne systemu oświaty,
państwowe szkoły wyższe i domy pomocy społecznej - w tym samym
budynku, zespole budynków lub w samochodach będących w używaniu tych
instytucji - uiszcza się tylko jedną z opłat, o której mowa w ust. 3.
48.6. Przepisy ust. 3-5 nie naruszają uprawnień w
zakresie zwolnień od opłat abonamentowych wynikających z odrębnych
ustaw.
Art. 49.1. Odbiorniki radiofoniczne i telewizyjne
podlegają, dla celów pobierania opłat abonamentowych za ich używanie,
zarejestrowaniu w jednostkach nadzorowanych przez Ministra Łączności.
49.2. W przypadku stwierdzenia używania nie
zarejestrowanego odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego pobiera się
opłatę w wysokości stanowiącej trzydziestokrotność miesięcznej opłaty
abonamentowej obowiązującej w dniu stwierdzenia używania nie
zarejestrowanego odbiornika.
49.3. Uiszczenie opłaty, o której mowa w ust. 2,
nie zwalnia od obowiązku uiszczania bieżącej opłaty abonamentowej za
okres od dnia stwierdzenia używania nie zarejestrowanego odbiornika.
49.4. Za zwłokę w uiszczaniu opłat abonamentowych
pobiera się odsetki ustawowe.
49.5. Jednostki, o których mowa w ust.1, pobierają
opłaty abonamentowe i odsetki za zwłokę w uiszczaniu opłat i przekazują
je na wyodrębniony rachunek Krajowej Rady, z przeznaczeniem na cele określone
w art. 50 ust.1 - po potrąceniu umownego wynagrodzenia za te usługi.
49.6. Minister Łączności w porozumieniu z
Przewodniczącym Krajowej Rady określi, w drodze rozporządzenia,
jednostkę organizacyjną prowadzącą rejestrację, o której mowa w ust.1,
oraz warunki i tryb rejestracji odbiorników radiofonicznych i
telewizyjnych.
Art. 50.1. Wpływy, o których mowa w art. 48 ust.1
i w art. 49 ust. 2 i 4, z wyłączeniem potrąceń przewidzianych w art.
49 ust. 5 i art. 51 ust. 5, są w całości przeznaczone na działalność
jednostek publicznej radiofonii i telewizji.
50.2. Krajowa Rada ustala corocznie, nie później niż
do dnia 30 czerwca, sposób podziału wpływów między jednostki
publicznej radiofonii i telewizji w następnym roku kalendarzowym, w tym
minimalny udział terenowych oddziałów spółek.
50.3. Przewodniczący Krajowej Rady przekazuje niezwłocznie
jednostkom publicznej radiofonii i telewizji należne im udziały we wpływach.
Art. 51.1. Kontrolę wykonywania obowiązku
rejestracji odbiorników radiofonicznych i telewizyjnych sprawuje Minister
Łączności.
51.2. Minister Łączności, w drodze rozporządzenia,
określi:
1) nadzorowane przez niego jednostki
organizacyjne, których upoważnieni pracownicy mogą przeprowadzać
kontrolę określoną w ust.1, a kierownicy - wydawać decyzje, o których
mowa w ust. 4, oraz ich właściwość miejscową,
2) wzór upoważnienia do wykonywania czynności
kontrolnych oraz zasady i tryb wydawania upoważnień.
51.3. Do wykonywania kontroli określonej w ust.1
stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
51.4. W przypadku stwierdzenia używania nie
zarejestrowanego odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego organ
przeprowadzający kontrolę wydaje decyzję, w której nakazuje rejestrację
odbiornika oraz ustala opłatę za używanie nie zarejestrowanego
odbiornika zgodnie z zasadami określonymi w art. 49 ust. 2.
51.5. Połowa wpływów z opłaty za używanie nie
zarejestrowanych odbiorników stanowi dochód jednostek organizacyjnych
wykonujących kontrolę obowiązku rejestracji odbiorników
radiofonicznych i telewizyjnych.
51.6. Wpływy z opłat, o których mowa w ust. 4,
pomniejszone o kwoty, o których mowa w ust. 5, są przekazywane na wyodrębniony
rachunek Krajowej Rady, z przeznaczeniem na cele wskazane w art. 50 ust.1.
51.7. Termin wykonania decyzji, o której mowa w ust.
4, wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji. W razie niewykonania decyzji
w tym terminie, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji.
Rozdział 8:
Odpowiedzialność
prawna
Art. 52.1. Kto rozpowszechnia program radiowy lub
telewizyjny bez koncesji
- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do lat 2.
52.2. Kto rozprowadza program radiowy lub telewizyjny
bez rejestracji
- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do roku.
Art. 53.1. Jeżeli nadawca narusza obowiązek
wynikający z art.15 ust.1-4, art.15a ust.1, art.16 ust.1-3, art.16a ust.1-3
oraz ust. 5 i 6, art.16b, art.16c, art.17 ust.1-7, art. 20 ust.1, art. 20b
ust.1 i 6 lub z przepisów wydanych na podstawie art.15 ust. 5, art.15a
ust. 4, art.15b, art.16 ust. 4, art.16a ust. 4, art.17 ust. 8 i art.18
ust. 6, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję nakładającą na
nadawcę karę pieniężną w wysokości do 50% rocznej opłaty za używanie
częstotliwości przeznaczonej do nadawania programu, a w przypadku gdy
nadawca nie uiszcza opłaty za częstotliwość, karę pieniężną w
wysokości do 10% przychodu nadawcy, osiągniętego w poprzednim roku
podatkowym.
53.2. Przewodniczący Krajowej Rady może nałożyć
karę, o której mowa w ust.1, także w decyzji wydanej na podstawie art.10
ust. 4.
53.3. Kara pieniężna jest płatna z dochodu po
opodatkowaniu lub z innej formy nadwyżki przychodów nad wydatkami,
zmniejszonej o podatki.
53.4. Kary pieniężnej nie można nałożyć, jeżeli
od naruszenia obowiązku, o którym mowa w ust.1, upłynął jeden rok.
Art. 54.1. Jeżeli osoba kierująca działalnością
nadawcy nie wykonuje decyzji wydanych na podstawie art.10 ust. 4,
Przewodniczący Krajowej Rady może wydać decyzję nakładającą na nią
karę pieniężną, nie przekraczającą jednak jej sześciomiesięcznego
wynagrodzenia.
54.2. Tej samej karze może podlegać osoba kierująca
działalnością nadawcy za nieudzielenie lub udzielenie nierzetelnych
informacji na żądanie Przewodniczącego Krajowej Rady, przewidziane
przepisem art.10 ust. 2.
54.3. Decyzja nakładająca karę nie może być
wydana, jeżeli od daty wydania decyzji, o której mowa w ust.1, upłynęły
dwa lata.
Art. 55. Kary, o których mowa w art. 53 i 54,
podlegają wpłacie do budżetu państwa.
Art. 56.1. Od decyzji Przewodniczącego Krajowej
Rady wydanych na podstawie art.10 ust. 4 oraz art. 53 i 54 służy odwołanie
do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie - sądu gospodarczego.
56.2. W postępowaniu w sprawach odwołań od
decyzji, o których mowa w ust.1, stosuje się odpowiednio przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego dotyczące spraw z zakresu przeciwdziałania
praktykom monopolistycznym.
56.3. W razie złożenia odwołania od decyzji
Przewodniczącego Krajowej Rady do sądu, stronie nie przysługują środki
prawne wzruszenia decyzji przewidziane w Kodeksie postępowania
administracyjnego, w szczególności dotyczące wznowienia postępowania,
uchylenia, zmiany oraz stwierdzenia nieważności decyzji.
Rozdział 9: Zmiany w przepisach obowiązujących,
przepisy przejściowe i końcowe
Art. 57. W ustawie z dnia 30 grudnia 1950 r. o
wydawaniu Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej i Dziennika Urzędowego
Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"(Dz. U. Nr 58, poz.
524 i z 1991 r. Nr 94, poz. 420) w art.1 w ust.1 w pkt 2 po wyrazach
"i ministrów" skreśla się przecinek i dodaje się wyrazy
"oraz Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,".
Art. 58. W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o
Trybunale Stanu (Dz. U. Nr 11, poz. 84 i z 1993 r. Nr 5, poz. 22) w art.1
w ust. 2 kropkę na końcu zastępuje się przecinkiem i dodaje pkt 7 w
brzmieniu: "7) członkowie Krajowej Rady Radiofonii i
Telewizji."
Art. 59. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o
stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej
(Dz. U. Nr 29, poz.154, z 1990 r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr
86, poz. 504 oraz z 1991 r. Nr 95, poz. 425 i Nr 107, poz. 459) w art. 48
wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 2 otrzymuje brzmienie: "2. Sposób realizacji uprawnień, o których
mowa w ust.1, regulują porozumienia między Sekretariatem Konferencji
Episkopatu Polski a jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.",
2) w ust. 3 kropkę na końcu skreśla się i
dodaje wyrazy "na zasadach określonych w przepisach ustawy o
radiofonii i telewizji.",
3) skreśla się ust. 4.
Art. 60. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o
gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz.155, z 1990
r. Nr 51, poz. 297, Nr 55, poz. 321 i Nr 86, poz. 504 oraz z 1991 r. Nr
95, poz. 425) w art. 25 ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają
prawo do emitowania w radiu i telewizji programów religijno-moralnych,
społecznych i kulturalnych w sposób określony w porozumieniach między
władzami danego kościoła lub innego związku wyznaniowego a jednostkami
publicznej radiofonii i telewizji."
Art. 61. W ustawie z dnia 23 listopada 1990 r. o
łączności (Dz. U. Nr 86, poz. 504 oraz z 1991 r. Nr 69, poz. 293 i Nr
105, poz. 451) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 24 otrzymuje brzmienie: "Art. 24. Przydział częstotliwości
przeznaczonych do nadawania programów radiofonicznych lub telewizyjnych
do powszechnego odbioru następuje na podstawie przepisów o radiofonii i
telewizji.",
2) w art. 80 dotychczasową treść oznacza się
jako ust.1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu: "2. Przepis ust.1 nie obejmuje zniżek w opłatach
abonamentowych za używanie odbiorników radiofonicznych oraz
telewizyjnych.
Art. 62. W ustawie z dnia 4 lipca 1991 r. o
stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego
(Dz. U. Nr 66, poz. 287 i Nr 95, poz. 425) w art. 36 ust. 2 otrzymuje
brzmienie: "2. Sposób realizacji uprawnień, o których
mowa w ust.1, regulują porozumienia między Świętym Soborem Biskupów a
jednostkami publicznej radiofonii i telewizji."
Art. 63.1. Znosi się Komitet do Spraw Radia i
Telewizji "Polskie Radio i Telewizja", zwany dalej
"Komitetem". Przewodniczący Komitetu kieruje działalnością
państwowej jednostki organizacyjnej "Polskie Radio i Telewizja"
do czasu zarejestrowania spółek, o których mowa w art. 26 ust. 2 i 3.
63.2. Przewidziane w ustawach szczególnych zadania
Komitetu oraz Przewodniczącego Komitetu w zakresie tworzenia i
rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych przechodzą na
jednostki publicznej radiofonii i telewizji, odpowiednio do zakresu ich
zadań ustawowych i statutowych.
63.3. Przewidziane w ustawach szczególnych zadania
Komitetu oraz Przewodniczącego Komitetu w zakresie administracji państwowej
przechodzą do właściwości Krajowej Rady.
63.4. Funkcje organu założycielskiego w stosunku do
przedsiębiorstw państwowych oraz uprawnienia nadzorcze w stosunku do
jednostek badawczo-rozwojowych podległych Komitetowi przejmuje
Przewodniczący Krajowej Rady.
63.5. Zezwolenia na używanie urządzeń
telekomunikacyjnych przeznaczonych do nadawania programów radiowych i
telewizyjnych wygasają z dniem rozpoczęcia działalności na tym samym
terenie przez nadawcę, któremu przyznano w koncesji częstotliwość
wykorzystywaną dotychczas do nadawania programu, lecz nie później niż
po upływie roku od dnia wejścia ustawy w życie.
63.6. Przepis ust. 5 nie dotyczy uprawnień wydanych
na podstawie ustawy, o której mowa w art. 59.
63.7. Do nadawców posiadających zezwolenie, o którym
mowa w ust. 5, i nadawców posiadających zezwolenia wydane w związku z
ustawą, o której mowa w art. 59, przepisu art. 52 nie stosuje się.
63.8. Podmioty rozprowadzające programy w sieciach
kablowych dostosują swoją działalność do wymogów określonych w
rozdziale 6 w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie.
Art. 64.1. Minister Skarbu Państwa zawiąże:
1) spółkę, o której mowa w art. 26 ust. 2, z
siedzibą w Warszawie i oddziałami terenowymi w Bydgoszczy, Gdańsku,
Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie,
Warszawie i we Wrocławiu,
2) spółkę, o której mowa w art. 26 ust. 3 pkt
1, z siedzibą w Warszawie oraz spółki, o których mowa w art. 26 ust. 3
pkt 2, z siedzibami w Białymstoku, Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach,
Kielcach, Krakowie, Koszalinie, Lublinie, Łodzi, Opolu, Olsztynie,
Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie, we Wrocławiu i w Zielonej Górze.
64.2. Minister Skarbu Państwa może zawiązać spółki
radiofonii regionalnej z siedzibami w innych miejscowościach niż
wymienione w ust.1 pkt 2.
64.3. Minister Skarbu Państwa uzgodni treść statutów
spółek, o których mowa w ust.1 i 2, z Krajową Radą. Statut spółki,
o której mowa w art. 26 ust. 2, może przewidywać oddziały terenowe w
innych miejscowościach niż wymienione w ust.1 pkt 1.
64.4. Pierwsze zarządy spółek, o których mowa w
ust.1 i 2, powoła Krajowa Rada.
Art. 65.1. Minister Skarbu Państwa wniesie do spółek,
o których mowa w art. 64 ust.1, mienie pozostałe po likwidacji państwowej
jednostki organizacyjnej "Polskie Radio i Telewizja", zwanej
dalej "PRTV".
65.2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia,
w terminie 1 miesiąca od dnia wejścia ustawy w życie, szczegółowy
tryb inwentaryzacji mienia wymienionego w ust.1, zasadę podziału i
przekazywania tego mienia oraz tryb rozpoznawania spraw spornych.
65.3. Czynności podejmowane w wykonaniu art. 64 ust.1
i 2 są wolne od opłat sądowych i skarbowych; do opłat za czynności
notarialne związane z zawiązaniem tych spółek stosuje się odpowiednio
przepisy o przekształcaniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę.
Art. 66.1. Grunty stanowiące własność Skarbu
Państwa, będące w dniu wejścia w życie ustawy w zarządzie PRTV, z
dniem zarejestrowania spółek stają się z mocy prawa przedmiotem użytkowania
wieczystego tych spółek. Do użytkowania wieczystego nie stosuje się
przepisów art. 41 ust.1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce
gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r. Nr 30, poz.127,
Nr 103, poz. 446 i Nr 107, poz. 464) w części dotyczącej pierwszej opłaty.
66.2. Budynki i inne urządzenia oraz lokale znajdujące
się na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa, będących w
dniu wejścia w życie ustawy w zarządzie PRTV, z dniem zarejestrowania
spółek stają się z mocy prawa własnością tych spółek. Nabycie własności
następuje nieodpłatnie.
66.3. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów,
o których mowa w ust.1, oraz własności budynków, innych urządzeń i
lokali, o których mowa w ust. 2, stwierdza się decyzją wojewody. W
decyzji tej określa się również warunki użytkowania wieczystego, z
zachowaniem zasad określonych w art. 236 Kodeksu cywilnego.
Art. 67.1. Pracownicy PRTV stają się z mocy
prawa pracownikami właściwej spółki, z zastrzeżeniem ust. 2.
67.2. Stosunek pracy pracowników zatrudnionych na
stanowiskach kierowniczych, określonych przez Krajową Radę, ustaje z
mocy prawa z dniem wpisania spółki do rejestru handlowego. Ustanie
stosunku pracy jest równoznaczne w skutkach prawnych z rozwiązaniem
stosunku pracy wskutek wypowiedzenia umowy o pracę przez zakład pracy.
Zatrudnienie tych pracowników w spółce może nastąpić na warunkach
uzgodnionych przez strony.
67.3. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy,
powstałe przed wpisaniem spółki do rejestru handlowego, odpowiada spółka.
Art. 68.1. Na spółki przechodzą z mocy ustawy
uprawnienia i obowiązki Komitetu i PRTV wynikające z decyzji
administracyjnych.
68.2. Minister Łączności w porozumieniu z
Przewodniczącym Krajowej Rady przydzieli spółkom, o których mowa w
art. 26 ust. 2 i 3, częstotliwości wykorzystywane przez PRTV w chwili
wejścia w życie ustawy do emisji programów telewizyjnych i
radiofonicznych.
68.3. Uprawnienia do używania częstotliwości, o których
mowa w ust. 2, przyznane innym podmiotom na podstawie dotychczasowych
przepisów, wygasają z dniem przyznania tych częstotliwości spółkom.
68.4. Przydział częstotliwości, o których mowa w
ust. 2, następuje bez opłat.
Art. 69.1. Uprawniony organ powołujący członków
Krajowej Rady na pierwszą kadencję po wejściu w życie ustawy wskaże,
który z nich powołany został na okres dwóch, a który na okres
czterech lat.
69.2. Pierwsze posiedzenie Krajowej Rady zwołuje
Marszałek Senatu, który przewodniczy jej obradom.
69.3. Pierwszy Przewodniczący Krajowej Rady jest
powoływany spośród wszystkich członków Rady pierwszej kadencji.
Art. 70.1. Traci moc ustawa z dnia 2 grudnia 1960
r. o Komitecie do Spraw Radia i Telewizji "Polskie Radio i
Telewizja" (Dz. U. Nr 54, poz. 307 i z 1984 r. Nr 54, poz. 275).
70.2. Do czasu wydania przepisów przewidzianych w
ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy, zachowują moc
dotychczasowe przepisy wydane na podstawie ustawy wymienionej w ust.1, o
ile nie są sprzeczne z niniejszą ustawą.
Art. 71. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca
od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisu art. 52, który wchodzi w życie
z dniem 1 lipca 1993 r.
