Strona główna
Aktualności
Działalność
Statut
Władze
Członkowie
Archiwum
Pobierz
Forum
Linki

     Pogrzeb Wandy Zagalskiej odbył się 9 września 2004 r. na wrocławskim cmentarzu przy ul. Smętnej. Pożegnanie Stefana Koziary nad mogiłą Zmarłej wygłosił Czesław Warych:

     Przyszliśmy tutaj tak licznie, by pożegnać naszą serdeczną przyjaciółkę Wandzię. Kochaliśmy ją wszyscy, bo Ona kochała nas. Miała wielkie serce, w którym potrafiła pomieścić miłość dla tak wielu ludzi.

     Nie głaskało Jej życie po głowie, nie pijała ptasiego mleka - jak mówił poeta. Choć spadały na Nią kolejne ciosy, nie załamała się, nie zgorzkniała, lecz zachowała pogodę ducha. Nie obnosiła się ze swoimi problemami. Swoją pracę wykonywała solidnie i tego wymagała od innych. Ale robiła to z matczyną życzliwością. W ogóle roztaczała wokół siebie serdeczną, promienną aurę.

     Kiedy odeszła na emeryturę, nie zapomniała o nas, a my o Niej. Telefonowaliśmy, spotykaliśmy się. Wiadomość o Jej chorobie spadła na nas jak ciężkie brzemię. Obawialiśmy się spotkania z Nią, bo jak tu i o czym rozmawiać? Niepotrzebnie. Wandzia potrafiła mówić o tej chorobie zupełnie zwyczajnie, jakby to było jakieś banalne schorzenie.

     Leżąc w szpitalu zarażała swoim optymizmem inne pacjentki. My też wierzyliśmy, że pokona chorobę. Niestety, jej organizm był już za słaby.

     Żegnamy Cię, Droga Wandziu, po raz ostatni. Ale pozostaniesz w naszej pamięci na zawsze - uśmiechnięta i życzliwa, ta, która przytuli do serca każdego, kto ma jakiś kłopot.
SPOCZYWAJ W POKOJU!