Następnie przy dźwiękach tremolo wykonanym przez werblistów z Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lądowych poczet flagowy wciągnął flagę państwową na maszt, a orkiestra wykonała hymn narodowy.
Na trybunie honorowej miejsca zajęli: wojewoda dolnośląski Maciej Awiżeń, konsul generalny Republiki Federalnej Niemiec we Wrocławiu Martin Kremer, konsul generalny Ukrainy we Wrocławiu Jurij Tokar oraz nieliczni przedstawiciele służb mundurowych i duchowieństwa. Na krzesełkach obok trybuny honorowej zasiedli liczni reprezentanci organizacji kombatanckich. Natomiast tuż za pomnikiem ustawiły się poczty sztandarowe kilku wrocławskich szkół. Mimo usilnych poszukiwań nie dostrzeżono prezydenta Wrocławia lub jego reprezentantów, delegacji Sejmiku Województwa Dolnośląskiego, Rady Miasta Wrocławia, parlamentarzystów i europarlamentarzystów, ale również przedstawicieli wyższych uczelni stacjonujących we Wrocławiu.
Jako pierwszy głos zabrał wojewoda dolnośląski Maciej Awiżeń, a po nim konsul generalny RFN Martin Kremer. Obydwaj mówcy podkreślali, że II wojna światowa była najkrwawszym i najbardziej okrutnym w dziejach ludzkości konfliktem zbrojnym, który pochłonął niespotykaną dotychczas liczbę ofiar oraz spowodował niewyobrażalne straty materialne. Wojna była areną niesłychanego bohaterstwa i poświęcenia walczących żołnierzy i partyzantów na różnych frontach działań bojowych. Natomiast dla Polski nie był to radosny Dzień Zwycięstwa, bowiem na prawdziwą wolność i suwerenność, podobnie jak kilka innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej, musieliśmy czekać aż 44 lata. Nie wszystkie narody, co podkreślali mówcy, wyciągnęły właściwe wnioski z tej tragicznej i krwawej nauki. Dobitnym tego przykładem jest barbarzyńska agresja putinowskiej Rosji na Ukrainę i trwająca już ponad 800 dni krwawa wojna.
Następnie odbyła się modlitwa ekumeniczna, którą koncelebrowali reprezentanci Kościołów rzymskokatolickiego, prawosławnego, ewangielicko-augsburskiego i grekokatolickiego. Apel Pamięci w towarzystwie doboszy z Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Lądowych oraz kompanii honorowej dowodzonej przez por. Oskara Lacha odczytał ppor. Robert Wieniawa. Po salwie honorowej i „Sygnale Wojska Polskiego” odegranego przez wojskową orkiestrę przystąpiono do składania przed pomnikiem wieńców i wiązanek kwiatów.
Jako pierwszy wieniec złożył wojewoda dolnośląski Maciej Awiżeń, następnie konsul generalny Ukrainy Jurij Tokar, delegacje jednostek wojskowych garnizonu Wrocław, Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej, Zrzeszenia Weteranów Działań poza Granicami Państwa, Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ, Związku Żołnierzy Wojska Polskiego, Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego RP, Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, Związku Sybiraków, Związku Inwalidów Wojennych RP, Pogotowia Ratunkowego i kilku szkół, między innymi Szkoły Podstawowej nr 25 we Wrocławiu, Szkoły Podstawowej nr 79 we Wrocławiu i Zespołu szkół Kształcenia Ustawicznego, Liceum Ogólnokształcącego Urszulanek z Wrocławia, Szkoły Podstawowej nr 20 im. Ossolineum, Szkoły Podstawowej im. Mikołaja Kopernika i Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Rudnej. Jak już zaznaczyłem wcześniej zabrakło reprezentacji wrocławskich uczelni, prezydenta Wrocławia, Sejmiku Województwa Dolnośląskiego oraz Rady Miasta Wrocławia.
Po odegraniu przez Orkiestrę Reprezentacyjną Wojsk Lądowych „Ciszy” oraz „Pieśni Reprezentacyjnej Wojska Polskiego” odbyła się defilada. Przed trybuną honorową paradowała Orkiestra Reprezentacyjna Wojsk Lądowych, kompania honorowa Akademii Wojsk Lądowych, pododdziały Policji i Służby Celno-Skarbowej oraz poczty sztandarowe.
Tego samego dnia o godzinie 21.00 na skwerze przy zbiegu ulic Glinianej, Borowskiej i Dyrekcyjnej odbyło się odsłonięcie pomnika Żołnierzy Niezłomnych. Inicjatywa jego budowy przez lata wywoływała wiele kontrowersji, co w konsekwencji spowodowało opóźnienie jego odsłonięcia o kilka lat.
Jan Stanisław Jeż
Wiceprzewodniczący Zarządu SDRP Dolny Śląsk
Fot. Andrzej Powidzki














