ZBYSZEK KAWALEC, były dyrektor Wrocławskiego Wydawnictwa Prasowego, zaprasza wszystkie swoje „sieroty prasowe” na doroczne spotkanie, które 11 kwietnia (czwartek) 2019 roku, rozpocznie się o godz. 16.00 we wrocławskiej restauracji GALICJA przy ulicy Piłsudskiego 66.
Spotkaniu patronuje Zarząd Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk. Natomiast sponsorem imprezy, podobnie jak w latach ubiegłych, została niezawodna firma Michael Huber Polska Sp. z o.o. z Nowej Wsi Wrocławskiej, której prezesuje były wrocławski dziennikarz dr Janusz Cymanek.
Koszt udziału w imprezie (skromny catering) wynosi zaledwie 20 zł, które należy uregulować na miejscu spotkania.
O spotkaniu prosimy poinformować koleżanki i kolegów, z którymi Państwo utrzymujecie kontakty.
Zapisy do 8 kwietnia 2019 roku przyjmuje biuro SDRP DŚl. przy Podwalu 62 (tel. 71 341 87 60, kom. 660 724 754 lub e-mail: sdrp.wroc@interia.pl ). Zgłoszenia można kierować również do Zbyszka Kawalca (tel. 71 325 18 69, e-mail: zbigniew1939@wp.pl ).
Z pozdrowieniami
Ryszard Mulek Przewodniczący Zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk
Przewodnicząca Rady Miejskiej Mieroszowa oraz burmistrz Mieroszowa zapraszają na uroczystą mszę świętą w intencji ks. JÓZEFA SIKORY (1912–1945), któremu Rada Miejska nadała tytuł Honorowego Obywatela Gminy Mieroszów.
Z tej okazji 27 marca 2019 roku (środa), o godz. 16.00 w kościele pw. Matki Bożej Królowej Świata w Sokołowsku, pod przewodnictwem JE ks. bp. Ignacego Deca, odprawiona zostanie msza święta, podczas której red. Anna Leśniewska, nasza koleżanka ze Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, przybliży postać księdza Józefa Sikory oraz na slajdach zaprezentuje postać duchownego, „anioła z Sokołowska”.
Klub Osiedlowy „Anna” przy ul. Zielińskiego 11A we Wrocławiu (obok Dino), zaprasza na wykład Anny Leśniewskiej (naszej koleżanki ze Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk) powiązany z pokazem multimedialnym pt. „Przedwojenna Polonia Wrocławska”.
Spotkanie rozpocznie się 19 marca (wtorek), o godz. 16.00. Wstęp wolny.
Co bardziej wiekowi pamiętają tę popularną niegdyś piosenkę śpiewaną przez Jerzego Połomskiego a zaczynającą się od słów: „Był raz bal na sto par…”. Bal, w którym uczestniczyłem w sobotę 26 stycznia 2019 (bo bardziej byłem uczestnikiem, tancerzem już raczej nie), nie gościł stu par, nawet pięćdziesiątki trudno by się było doliczyć, ale miał wszelkie symptomy prawdziwego balu. Takiego, jakie oglądało się nieraz na scenach operetkowo-operowych teatrów (vide „Bal w Savoyu” Paula Ábraháma czy „Zemsta nietoperza” Johanna Straussa – syna). I gdyby nie ograniczenia czasowe, wynikające z godzin otwarcia lokalu, pewnie można by również „przetańczyć całą noc”, jak śpiewała Eliza w znanym musicalu „My Fair Lady”.
Bal – to jest to! A Bal Karnawałowy, na który w imieniu SDRP Dolny Śląsk zaprosił dziennikarską brać niestrudzony organizator, animator życia kulturalnego ludzi mediów, Przewodniczący Zarządu SDRP red. Ryszard Mulek, zawsze należy do długo wspominanych wydarzeń.
Jeszcze przed przekroczeniem progów tradycyjnie już goszczącej od lat dziennikarzy restauracji „Galicja”, historycznego hotelu „Polonia” we Wrocławiu przy ul. Piłsudskiego, powróciłem pamięcią do balów, wieczorków tanecznych itp. wirujących atrakcji, które towarzyszyły mi od lat młodych do dojrzałego wieku. Były we Wrocławiu potańcówki w niezapomnianym Klubie Dziennikarza przy Podwalu (to informacja dla młodszej generacji, która ani klubu, ani tamtych lat nie pamięta), huczne bale w studenckim „Pałacyku” przy ul. Kościuszki, były bale sylwestrowe prawie w każdej wrocławskiej restauracji, były zakładowe bale karnawałowe, były również bardzo cenione bale dziennikarzy. Można powiedzieć, że wszystko już było. Liczy się jednak to, co przetrwało. A przetrwali, mimo znanych wszystkim perturbacji, prawdziwi dziennikarze i przetrwał nasz bal.
Co skonstatowawszy, wchodzę do lokalu „Galicja” bliskiego memu sercu (jako że w tym właśnie hotelu „Polonia” od lat się zatrzymuję, wracając każdego miesiąca na dni parę do Wrocławia). Godzina dopiero 16,30 , do rozpoczęcia balu jeszcze godzina, ale red. Ryszard Mulek już na stanowisku. Wskazuje, gdzie będzie przygrywał do tańca Eugeniusz Opyd z zespołu „My We Dwoje”, przy miejscach dla gości umieszcza na stołach karteczki z nazwiskami, zdążył nawet na powitanie z piszącym te słowa wypić dobrze schłodzone piwo!
Czas mija szybko, nadeszła 17.30 – i się zaczęło! Zaludniło się przy stołach, zabrzmiały pierwsze takty… i rozluźniło się przy stołach, bo w końcu to bal i biesiadnicy ruszyli w tany. Jak zawsze brylowali na parkiecie Przewodniczący, red. Ryszard Mulek wraz z żonąJózefą. Na szczęście były i przerwy, które wykorzystywało się zarówno na konsumpcję (przy moim stole dbała o nasze żołądki p. Karolina, o wątroby, przy wydatnym wsparciu red. Jana Drajczyka dbaliśmy już sami), jak i na interesujące rozmowy. Niezrównanym rozmówcą był red. Jan Stanisław Jeż, poeta, który na pamiątkę naszego spotkania wpisał mi dedykację w ostatnio wydanym tomiku limeryków „Satyryczne kontynuacje” oraz własnoręcznie napisał w trakcie rozmowy limeryk… „Pryszczaty Franek z Góry Kalwarii”. Poprzestanę na tytule, zainteresowanych tematem zachęcam do lektury tomiku! Jeszcze przed pierwszymi tanami udało mi się wysłuchać interesujących wspomnień, które w gawędziarskim tonie roztoczył przede mną red. Engelbert Miś. Później mogłem go już tylko podziwiać na parkiecie, gdy tańczył z żoną Jadwigą. Z uznaniem zaobserwowałem zainteresowanie cesarzem Franciszkiem Józefem I, którego portret przyozdabia restauracyjną salę. Red. Zdzisław Czekierda, sympatyczny dawny dziennikarz prasy wojskowej oraz były rzecznik prasowy szefa Sztabu Generalnego WP, nim wraz z towarzyszącą mu partnerką Lidią dołączył do tańczących par, chwilę zadumał się przed portretem Habsburga. Nie dziwię się. W końcu bal był prawie jak cesarski! Świetnie bawili się red. Sławomir Bernaś wraz z żoną Dorotą i przyjaciółmi: Lucyną i Bogdanem Rogalą. Atmosfera zabawy udzieliła się wszystkim. Widać było, że bawili się znakomicie Krzysztof i Janina Suty. Przy miłej rozmowie spędzali czas red. Krystyna Jarosz-Czech i red. Sławomir Sobczak (gość z Krakowa).
W balu brali też udział przedstawiciele zaprzyjaźnionego Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ. M.in. wchodzący w jej skład Edward Klimas wraz z małżonką Kazimierą uczestniczyli, niestety, tylko duchowo, mylnie zapisali datę imprezy. Świadomie za to nie było na balu ani red. Waldemara Niedźwieckiego, ani 90 lat liczącego red. Andrzeja Szymury, dawnego dziennikarza PAP, który miał być w trakcie balu uhonorowany statuetką Złotego Pióra. Choroba uniemożliwiła obu Kolegom udział w imprezie. Było, minęło. Zostały wspomnienia. „Był raz bal…”. Mam nadzieję, że nie ostatni!
Tekst: Wojciech W. Zaborowski Zdjęcia: Jan Drajczyk i Wojciech W. Zaborowski
„Cicha noc” (po czesku!), czyli kolejna wigilia młodych duchem seniorów
Niby, jak każdego roku: był opłatek, wigilijne potrawy, wspólnie śpiewane kolędy, byli też szefowie naszego dolnośląskiego oddziału SDRP (obecny i były), czyli Ryszard Mulek i Waldemar Niedźwiecki, nie zabrakło pełnego jak zawsze energii, powszechnie lubianego byłego szefa Wrocławskiego Wydawnictwa Prasowego Zbigniewa Kawalca, byli i sponsorzy dokładający się do naszych corocznych stowarzyszeniowych imprez – słowem, wszyscy znani od lat. A jednak każde nasze opłatkowe spotkanie jest inne. I nie dlatego, że wraz z upływem czasu seniorów raczej ubywa, niż przybywa, gdyż młodzieńcze usposobienie, pełne optymizmu i wiary, że może być lepiej niż jest, towarzyszy naszemu zawodowi od czasów, gdy po raz pierwszy sięgnęliśmy po pióro, mikrofon czy kamerę.
I tym razem, w poniedziałek 17 grudnia 2018, gdy w nastrojowej secesyjnej sali restauracyjnej wrocławskiego historycznego już hotelu „Polonia” (dawniej „Vier Jahreszeiten”) vis-à-visrównie historycznego teatru „Capitol” zebraliśmy się o godzinie 17.00 na wspólne świętowanie, nie brakowało nietypowych punktów programu (vide występ pięcioletniej solistki czy kolęda „Cicha noc” wykonana w języku… czeskim przez Engelberta Misia), odróżniających tegoroczne spotkanie naszej medialnej rodziny, od pozostających już tylko w pamięci tych Koleżanek i Kolegów, którzy brali w nich udział
Ale kronikarski dobry obyczaj wymaga, by na początku wspomnieć o przybyłych. A jest o kim pisać, bo była nas prawie setka! I naprawdę, patrząc na Koleżanki i Kolegów, ich energię i radość życia widoczną w oczach i malującą się na twarzach, nie chciało się wierzyć, że jest to spotkanie seniorów. Widać prawdą jest, że to duch ożywia ciało – bo mimo imponujących często lat – wszyscy byli młodzi duchem.
Pierwszeństwo w tej krótkiej relacji należy się jednak gościom.
Przybyli przyjaciele naszego Stowarzyszenia: Krzysztof Majer, wiceprezes Zarządu Głównego i prezes Zarządu Dolnośląskiego Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego oraz Andrzej Lazarek, prezes wrocławskiego koła nr 5 Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ.
Wspomniałem wyżej, jaką nazwę nosił hotel w latach przedwojennych. Nie bez kozery! Wszak siedziałem w pobliżu konterfektów władców monarchii austro-węgierskiej CK KuK, czyli portretami Franciszka Józefa i jego węgierskiej małżonki Elżbiety, w których władaniu była bez mała połowa Europy! Również Ukraina i Czechy. Nasi ukraińscy goście, tworzący polsko-ukraiński zespół „Retro”, którzy zadbali o muzyczną stronę spotkania, przybyli wprawdzie z Opola, ale pochodzą właśnie z Ukrainy i doskonale wpisywali się w historię obiektu i jego klimat. Kierownikiem zespołu był Jurij Mykytiuk z Czortkowa na Ukrainie. W Opolu pełni funkcję dyrektora Biura Konsulatu Honorowego Ukrainy. W skład zespołu wchodzą trzy skrzypaczki: Emilia Kos, Czesława Banach i Beata Piotrowska-Piersiak. Solistkami są: Olena Godlewska, Ludmiła Smolska i – wywołująca zrozumiałą owację – jej pięcioletnia córka Jaryna Smolska. Przy fortepianie zasiadała Marzena Wójcik-Kaszczyszyn, na akordeonie grał Leszek Karwacki.
I teraz powinienem wymienić z nazwiska przybyłe Koleżanki i Kolegów. Ale jak? Może jeszcze powinienem dodać funkcje, jakie pełnili lub jeszcze pełnią lub wspomnieć o ich autentycznych zasługach na dziennikarskiej niwie! Koleżanki i Koledzy, wybaczcie, nie jest to możliwe, bo tekst wydłużyłby się niemiłosiernie i powstałaby nudna lista obecności a nie krótka pospotkaniowa refleksja! Przyszli ci, co zawsze, nie było tych, którzy i tak nigdy nie przychodzili! Niech fotosy zastąpią listę obecności i powiedzą trochę więcej o panującej na sali atmosferze, niż oddać to może słowny opis. Było i muzycznie, o czym już pisałem, było i literacko dzięki obecności poety Jana Stanisława Jeża (miał też przyjść i Tadeusz Hołubowicz, ale się, niestety, nie pojawił).
Wielkim nieobecnym, ale też obecnym niewątpliwie duchem, był sędziwy były metropolita wrocławski JE ks. Kardynał Henryk Gulbinowicz, który przez dziesięciolecia obdarzał nas swą obecnością i wspomagał dobrym słowem. I teraz, mimo iż osobiście nie mógł przyjść, przekazał nam przez swego „biografa” kol. Waldka Niedźwieckiego obrazek wrocławskiej Madonny wraz z wydrukowanymi słowami podziękowania za pamięć o 95 lat liczącym Hierarsze.
„Obyśmy się spotkali znowu za rok!”. Tak nas kiedyś po opłatkowym spotkaniu żegnał, dodając: „ale nie tam – w tym momencie uniósł palec w niebo – tu!”. Nic dodać, nic ująć. Czyli, tradycyjnie, „Wesołych Świąt”, „Szczęśliwego Nowego Roku” i do zobaczenia za rok!
Wojciech W. Zaborowski
Zdjęcia: Jan Drajczyk, Ryszard Godlewski, Lesław Miller, Wojciech W. Zaborowski
Podczas tegorocznej wieczerzy wigilijnej (relację z imprezy, która odbyła się 17 grudnia 2018, zamieścimy za kilka dni), zorganizowanej przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, red. JAN STANISŁAW JEŻ w wierszu swojego autorstwa oznajmił, że kapituła zadecydowała o przyznaniu redaktorowi WOJCIECHOWI WACŁAWOWI ZABOROWSKIEMU tytułu Dolnośląskiego Dziennikarza Roku 2018.
Gospodarz wieczoru, red. Ryszard Mulek: Podczas dzisiejszego spotkania zostaną uhonorowani dwaj nasi koledzy
Dziennikarz roku
Dziś kapituła zdecydowała, a wnet usłyszy to Polska cała, że spośród ofert wielkiego tłoku wybrano znów żurnalistę roku. A jest to postać niezwykle prawa, nieważna dlań jest wszelaka sława, nieważne także wielkie zaszczyty ani płynące z tego profity. Posiada zaś on wiele przymiotów, sławi herosów, tropi idiotów i nieustannie ma on ochotę, eliminować z życia głupotę. I choć od dawna mieszka w Germanii, to wciąż przyjeżdża, by z kolegami podyskutować przy dobrym piwie, co na prasowej dzieje się niwie. A kto to taki?, może spytacie, więc już gotową odpowiedź macie, którą przekażę bez zbędnej troski, to jest nasz Wojciech Imć Zaborowski.
Certyfikat Dolnośląskiego Dziennikarza Roku 2018 oraz statuetkę Złotego Pióra wręczył red. Ryszard Mulek, przewodniczący Zarządu Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk. Natomiast uczestnicy wieczerzy wigilijnej wyróżnionemu dziennikarzowi odśpiewali „Sto lat”.
Red. Wojciech W. Zaborowski otrzymuje certyfikat Dolnośląskiego Dziennikarza Roku 2018 oraz statuetkę Złotego Pióra z rąk red. Ryszarda Mulka
Redaktor Wojciech W. Zaborowski jako dziennikarz zadebiutował w wieku 17 lat artykułem „Ambona i młodzi” w ogólnopolskim dzienniku „Słowo Powszechne” (PAX). Dziesięć lat później został etatowym dziennikarzem wrocławskiego „Słowa Polskiego”. Publikował również w organie Samorządu Robotniczego WSK „Życie Załogi”, popołudniówce „Wieczór Wrocławia”, tygodniku „Wiadomości”, „Kulturze Dolnośląskiej”. Równolegle współpracował z Operą Wrocławską, Operetką Dolnośląską i IX Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego.
Red. Jan Stanisław Jeż odczytuje wierszowaną laudację swego autorstwa
W 1978 roku powrócił do Warszawy. Był etatowym redaktorem w dzienniku „Głos Pracy” (organ CRZZ). Współpracował z dziennikiem „Nasza Trybuna” i tygodnikiem „Walka Młodych”. Współpracował też z Operetką Warszawską.
W 1981 roku wyjechał do Austrii, by zbierać materiały o prasie polonijnej do pracy doktorskiej na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego osiadł w Niemczech zachodnich, gdzie zajął się animacją życia kulturalnego Polonii, współpracując z organizacjami polonijnymi (m.in. Związkiem Polaków w Niemczech „Zgoda”) oraz Polską Misją Katolicką w Niemczech (przyczynił się m.in. do powstania parafialnej gazetki „Wspólnota” we Frankfurcie nad Menem). Publikował w „Ostatnich Wiadomościach”, tygodniku wydawanym do 1989 roku w Mannheim dla polskich żołnierzy służących w amerykańskich Oddziałach Wartowniczych. W latach osiemdziesiątych był też stałym „honorowym” (bo pisma nie stać było na honoraria) publicystą i felietonistą „Przeglądu Tygodnia”, miesięcznika ukazującego się we Frankfurcie nad Menem.
Od 1995 roku ponownie publikował korespondencje z Niemiec we wrocławskim „Słowie Polskim”.
Laureat, wyraźnie wzruszony, prezentuje Złote Pióro
Od lat jest stałym współpracownikiem wydawanego w języku polskim w Dortmundzie przez „Verlag Hübsch & Matuszczyk” dwutygodnika „Samo Życie”, w którym oprócz materiałów o kulturze i życiu Polonii, zamieszcza liczne korespondencje z Polski, w sposób szczególny wyróżniając Wrocław i region Dolnego Śląska.
Jest zastępcą redaktora naczelnego wydawanego we Wrocławiu miesięcznika „Odrodzone Słowo Polskie” (redaktor naczelny Lesław Miller) oraz współpracownikiem wychodzącego w Trzebnicy miesięcznika „Rzeczpospolita Dolnośląska” (redaktor naczelny Waldemar Marzec).
Aktywnie działa w Stowarzyszeniu Dziennikarzy RP Dolny Śląsk. Jest członkiem Związku Dziennikarzy Niemieckich (Deutscher Journalisten Verband) oraz Universal Life Press (USA). Uhonorowany licznymi dyplomami i nagrodami resortowymi. Doktor of Religious Science/ULC.
80 urodziny red. Cezarego Żyromskiego
Dziennikarska Wigilia była także okazją do wręczenia listu pochwalnego oraz statuetki Złotego Pióra red. CEZAREMU ŻYROMSKIEMU, który 22 listopada ukończył 80 lat.
Wyróżnionemu dziennikarzowi życzenia złożyli koledzy oraz odśpiewali „Sto lat”. Red. Ryszard Mulek przypomniał między innymi, że red. Cezary Żyromski, wieloletni dziennikarz wrocławskiego „Słowa Polskiego” (swoją przygodę z prasą rozpoczął wcześniej w pismach studenckich), a do przejścia na emeryturę przez kilkanaście lat sekretarz tej redakcji, od 1982 roku jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, przedtem należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
W latach 1992–1995 był członkiem Zarządu Dolnośląskiego SDRP, a w okresie 1997–2001 – sędzią Naczelnego Sądu Dziennikarskiego Syndykatu Dziennikarzy Polskich. Aktualnie nie sprawuje żadnej funkcji w dziennikarskim stowarzyszeniu, ale nadal, wykorzystując swoje doświadczenie, wspiera działalność Dolnośląskiego Oddziału SDRP.
Choć pod okiem licznych kamer, to nie gala wręczenia Oscarów w Hollywood, tylko red. Cezary Żyromski otrzymuje list gratulacyjny z okazji 80-lecia urodzin (i nie tylko) Fot. Krzysztof Majer
Jubilatowi swój wiersz zadedykował red. Jan Stanisław Jeż:
Cezaremu Żyromskiemu na osiemdziesiąte urodziny
Dziś miejski zegar z ratusza wieży osiemdziesiątkę Czarka odmierzył, a więc uczcijmy to wielkie święto, bowiem tradycją jest dziś przyjętą, że w Polsce wszystkie ważne rocznice przynoszą życzeń wprost nawałnice. Więc życzę Tobie stu lat w spokoju, obyś nie zaznał goryczy, znoju, byś był radosny i zawsze zdrowy, i do pomocy ciągle gotowy. Byś kumplom książki wciąż redagował, teksty poprawiał i perorował, by nie podkradać myśli sąsiada, gdyż tego robić wprost nie wypada. Życzę na koniec, jest to rzecz jasna, by Ci nadzieja nigdy nie gasła, żeby Ci szczęście dopisywało i bara-bara też się zdarzało.
W tym roku aż dziewięć osób z dolnośląskiego środowiska dziennikarskiego opuściło ziemski padół i teraz swoją służbę pełni w niebiańskich redakcjach. Zmarłych kolegów wspominaliśmy podczas spotkania zaduszkowego, które 6 listopada 2018 roku w Kaczce Dziwaczce zorganizowało Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk. Wcześniej minutą ciszy uczciliśmy Ich pamięć.
16 stycznia, w wieku 84 lat, jako pierwszy opuścił nas red. Zbigniew DYLIŃSKI, dziennikarz, który przez kilkanaście lat związany był ze „Słowem Polskim”.
Dzień później dotarła do nas kolejna smutna wiadomość o śmierci 67-letniego red. Zdzisława SMEKTAŁY. – Zdzichu był nie tylko dziennikarzem, ale także literatem i aktorem oraz wspaniałym kolegą. Swoje felietony przez wiele lat zamieszczał między innymi w piątkowym Magazynie „Gazety Robotniczej” – wspominał Lesław MILLER, wydawca i redaktor naczelny „Odrodzonego Słowa Polskiego”.
Miesiąc później pożegnaliśmy, zmarłego w wieku 78 lat, Stanisława PATERA, członka Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk oraz wieloletniego pracownika Telewizji Wrocławskiej.
4 czerwca śmierć zabrała nam kolejnego wspaniałego człowieka, red. Henryka JONKA. – Heniu zmarł w wieku 88 lat. W ostatnich latach ciężko chorował, lecz nie tracił kontaktu ze środowiskiem dziennikarskim i na wózku inwalidzkim przyjeżdżał na spotkania wigilijne organizowane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy RP Dolny Śląsk. Przed laty, kiedy zaczynałem pracę dziennikarską, wiele się od Niego nauczyłem – powiedział Lesław MILLER.
Wspomnienia red. Henryka Jonka, spisane we wrześniu 2015 roku przez red. Cezarego ŻYROMSKIEGO, odczytał Zbigniew KAWALEC, były dyrektor Wrocławskiego Wydawnictwa Prasowego. Jonek zwierzył się wówczas naszemu koledze, że w roku 1954 został korespondentem terenowym wydawanego w Bydgoszczy ogólnopolskiego dziennika „Ilustrowany Kurier Polski”. W latach 1958–1959 pracował jako sekretarz „Nowin Jeleniogórskich”. Był też współzałożycielem i dziennikarzem „Wieczoru Wrocławia”. W kolejnych latach piastował stanowiska sekretarza, zastępcy redaktora naczelnego i redaktora naczelnego w „Gazecie Robotniczej”. Będąc już emerytem, przez 10 lat współpracował z miesięcznikiem „Wędkarz Polski”.
9 czerwca kostucha ponownie wtargnęła do naszego dziennikarskiego środowiska i uśmierciła 88-letniego Zbigniewa ŻYROMSKIEGO, członka Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk oraz członka zespołu redakcyjnego pisma „Głos Buczaczan” i czasopisma „Na Rubieży”. – Zbyszek urodził się na Kresach, w Monasterzyskach. W 1994 roku,po przejściu na emeryturę, Kresy ponownie stały się Jego miłością. Dzięki Jego pasji wydał pięć bogato ilustrowanych książek o tamtych terenach i ludziach, w tym szczególnie wysoko ocenioną monografię cmentarza katolickiego w Monasterzyskach – wspomina Cezary ŻYROMSKI, kuzyn Zbigniewa.
Red. Andrzej MILCARZ wiele ciepłych słów skierował pod adresem redakcyjnej koleżanki, red. Jagody JAKUBEK, która zmarła w sierpniu, w wieku 75 lat, a za życia była dziennikarką i sekretarzem redakcji „Wieczoru Wrocławia”.
We wspomnieniach przywołano również red. Krzysztofa JAWORSKIEGO, byłego kierownika produkcji w Telewizji Wrocławskiej, który 11 października, w wieku 68 lat, przegrał walkę z rakiem. – Krzysiu był mi bliski z co najmniej trzech powodów. Po pierwsze spędziliśmy wiele szczęśliwych lat we wrocławskim Ośrodku Telewizyjnym, po drugie przez blisko dwie dekady współpracowaliśmy z Zarządem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, wreszcie byliśmy rówieśnikami. Krzyś przed laty systematycznie stanowił trzon wrocławskiej ekipy w Mistrzostwach Polski Dziennikarzy w koszykówce. Wielokrotnie uczestniczył w meczach piłkarskich: dziennikarze kontra księża, policjanci, artyści. 1 października wysłałem Krzysztofowi życzenia urodzinowe, nie przypuszczałem, że czynię to po raz ostatni, 11 października Krzysztof odszedł na zawsze. Tylko dlaczego tak się pośpieszył, wszak miał zaledwie 68 lat – napisał we wspomnieniach red. Waldemar NIEDŹWIECKI.
15 października śmierć dopadła również 67-letniego Zbigniewa PUDYSA, byłego budowniczego Domu Pracy Twórczej w Kudowie-Jakubowicach, a dzień później 75-letniego red. Sławoja NOWAKA, wieloletniego dziennikarza „Wieczoru Wrocławia”, następnie Telewizji Wrocławskiej, których wspominali między innymi Jan AKIELASZEK i Grzegorz PISARSKI.
W ubiegłym roku ponad 30 osób wzięło udział w zaduszkowym spotkaniu
Fot. Jan Drajczyk
Zarząd Stowarzyszenia Dziennikarzy RP Dolny Śląsk, wspólnie z Panem Zbyszkiem Kawalcem, byłym dyrektorem Oddziału Dolnośląskiego RSW, zapraszają członków i przyjaciół naszej organizacji, a także czynnych i byłych pracowników środowiska prasowego, radia i telewizji na ZADUSZKOWE SPOTKANIE.
Podczas spotkania wspominać będziemy koleżanki i kolegów pełniących dziennikarską służbę w niebiańskich redakcjach, w tym między innymi: Zdzisława SMEKTAŁĘ, Zbigniewa DYLIŃSKIEGO, Stanisława PATERA, Henryka JONKA, Zbigniewa ŻYROMSKIEGO, Jadwigę JAKUBEK, Krzysztofa JAWORSKIEGO, Zbyszka PUDYSA i Sławoja NOWAKA, którzy w tym roku opuścili ziemski padół. Spotkanie odbędzie się 6 listopada 2018 roku, w godzinach 16.00 – 20.00, w restauracji Kaczka Dziwaczka przy Podwalu 62.
Zgłoszenie przyjmujemy do 5 listopada 2018 roku w biurze SD RP Dolny Śląsk przy Podwalu 62, a także telefonicznie (71 341 87 60, kom. 660 724 754) lub e-mailem (sdrp.wroc@interia.pl).
Koszt udziału w imprezie wynosi 20 zł.
Z poważaniem Ryszard Mulek, Przewodniczący Zarządu SDRP Dolny Śląsk
Relacja z towarzyskiego spotkania, jakim niewątpliwie jest coroczna impreza, na której starsze Koleżanki i Koledzy, byli pracownicy dawnego Oddziału Dolnośląskiego RSW, wspominają swe minione lata i związane z zawodową pracą przeżycia, nie powinna być ani laurką dla organizatorów, ani też personalnym panegirykiem.Wszak znamy się od lat i wiemy, że autorzy tych spotkań zawsze należeli do aktywnych, upływ lat nie odebrał im ani chęci, ani energii do organizowania interesujących środowiskowych imprez. Czytaj dalej Udana majówka prasowców→
22 maja br. (wtorek) o godzinie 16.00 w Restauracji GALICJA (Hotel POLONIA, ul. Piłsudskiego 60) odbędzie się doroczne SPOTKANIE PRASOWCÓW. Czytaj dalej Spotkanie Prasowców w Galicji→
