O audiosferze powojennego Wrocławia opowiada dr Sławomir Wieczorek z Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego w rozmowie z Izabellą Starzec
Izabella Starzec: Jest 6 maja 1945 roku. Kapituluje Festung Breslau, a za dwa dni cała III Rzesza. Kończy się wojna w Europie. Wrocław zaczyna pomału do powracać do życia, stając się miejscem, w którym krzyżują się losy różnych narodów i kultur, do którego też docierają rzesze repatriantów ze Wschodu. Podjął się pan badania audiosfery powojennego miasta, co wydaje się absolutnie nowatorską perspektywą. Co może dać takie właśnie spojrzenie na historię Wrocławia?
– Sławomir Wieczorek: Sądzę, że jest to perspektywa, która na nowy sposób mówi nam o historii Breslau/Wrocławia w roku 1945 i trzech kolejnych latach, czyli w okresie gwałtownej przemiany Breslau we Wrocław. Do tej pory nasza pamięć o tym czasie była zdominowana przez zdjęcia ruin oraz opisy trudnego, choć pełnego pasji i entuzjazmu, życia pionierów. Niewiele uwagi poświęciliśmy odpowiedzi na pytanie, co we Wrocławiu było słychać. Zwrócenie uwagi na dźwięk pokazuje nowy wymiar tej przemiany i tego życia, jednocześnie odwołania do dźwięków w narracjach historycznych mają w sobie niezwykły potencjał empatyczny – dzięki nim wzbogacamy naszą wiedzę o przeszłości, a dźwięki pomagają lepiej zrozumieć specyfikę tego świata.